بحثی مختصر در لوتر قلندری (براساس مکتوبات قلندران منسوب به عبید زاکانی)

در ایران بسیاری از گروه ها، فرقه ها و حتی برخی از صاحبان اصناف و حرف به مرور زمانزبانی خاص را ابداع می کردند که شناختن جزییات آن و حتی درک کلی آن برای دیگرانسخت و گاه غیرممکن می نمود. قلندران یکی از مهمترین طبقات اجتماعی در ایران بودندکه اندیشه و به تبع آن زبانی خاص خود داشتند و هنوز نشانه هایی روشن از ایشان درفرهنگ ایران دیده میشود. به رغم همه کوشش های ارزشمندی که در شناخت قلندرانانجام شده است، هنوز بسیاری از نکات پیرامون ایشان نادیده یا ناشناخته باقی مانده است.زبان یا لوتر قلندری که رگه هایی از آن در آثار به جای مانده از ایشان دیده میشود یکیاز موضوعات شایسته تامل است. ازین میان نامه های قلندران به یکدیگر، احتمالا به دلیلآشنایی و زبان مشترک، به نسبت کوتاهیشان مشحون از واژگان، اصطلاحات و حتینمایانگر شیوه سلوک و اندیشیدن ایشان است. شهره ترین این نامه ها از دیرباز در کلیاتعبید زاکانی، در میانه «رساله دلگشا»، آمده است که از نظر واژه و اصطلاحات قلندریغنی و به همان اندازه دیریاب است. ما در اینجا پس از بحثی مختصر درباره سبک نامه ها،با مقایسه دست نویس ها و منابع دیگر می کوشیم تا برخی از ابهامات این نامه ها را رفع کنیم.

کلیدواژه ها:

قلندران ، مکتوبات ، لوتر ، عبید زاکانی ، تصحیح متن