تاثیر آموزش مهارت زندگی بر رشد قضاوت اخلاقی و سازگاری روانی در دختران پرخاشگر

این پژوهش با هدف تاثیر آموزش مهارت زندگی بر رشد قضاوت اخلاقی و سازگاری روانی در دختران پرخاشگر انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جمعیت آماری پژوهش را تمامی دختران مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهرکرمانشاه در سال ۱۴۰۱ تشکیل داد. با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای تعداد ۴۰ دختر دارای پرخاشگری انتخاب و در دو گروه ۲۰ نفر آزمایش و ۲۰ نفر کنترل گمارش شدند. برای گردآوری دادهها علاوه بر چکلیست اطلاعات دموگرافیک (فرم محقق ساخته) از دو مقیاس رشد قضاوت اخلاقی (لطفآبادی، ۱۳۸۵) و انعطافپذیری روانشناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) استفاده شد. تحلیل دادهها علاوه بر روشهای آمار توصیفی با آنالیز کوواریانس چندمتغیره با نرمافزار آماری SPSS/۲۶ انجام شد. یافتهها نشان داد که برنامه مهارت زندگی در مرحله پسآزمون بر بهبود نمره کل رشد قضاوت اخلاقی (۳۲/۳۱=F، ۵۷/۰=Eta و ۰۰۰/۰=P) و سازگاری روانشناختی (۴۵/۲۲=F، ۶۱/۰=Eta و ۰۰۰/۰=P) آزمودنیهای گروه آزمایش سودمند بوده است. همچنین، یافتهها نشان داد که در مرحله پسآزمون بین میانگین نمره رشد قضاوت اخلاقی و سازگاری روانشناختی آزمودنیهای دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P).

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت زندگی ، رشد اخلاق ، سازگاری روانی ، پرخاشگری