بررسی اعتبار زیست نشانگان ها با استفاده از رهیافت بیزی برمبنای معیار پرنتایس و کاربرد آن در بیماری پوستی ناشی از گاز خردل

در تحقیقات پزشکی به دلایل زیادی از جمله زمان بر، پرهزینه بودن یا قابل دسترسی نبودن پاسخ های بالینی، در بعضی مواقع نمی توان آثار یک مداخله را مستقیما روی متغیرهای نهایی بالینی اندازه گیری نمود. در این مواقع آثار مداخله بر متغیرهای جانشین اندازه گیری می شود. مطالعات آماری اعتبارسنجی جانشین ها توسط پرنتایش (۱۹۸۹) با ارائه اولین ملاک اعتبار سنجی آغاز شد. تاکنون ملاک های متعددی با هدف پوشش انواع متغیرها و حالات مختلف ارائه شده است. آلونس و همکارانش (۲۰۰۶) ملاک کلی عامل تقلیل درستنمایی (LRF) را برای ارزیابی اعتبار زیست نشانگان های جانشین در سطح فردی ارائه کرده اند که می تواند در انواع متغیرها به کار گرفته شود. هدف از این مطالعه معرفی ملاک عامل تقلیل درستنمایی با استفاده از رهیافت بیزی (LRFB) برای ارزیابی اعتبار زیست نشانگان های جانشین در سطح فردی بر مبنای ملاک پرنتایس است. در تحقیق حاضر همچنین ارتباط ملاک به دست آمده به صورت بزرگ نمونه ای با فرم فراوانی گرای آن که توسط آلونس و همکاران (۲۰۰۶) معرفی شده است، مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه به حالت خاص توزیع دو جمله ای در حالت کوچک نمونه ای اشاره شده و در نهایت هر دو ملاک روی یک سری داده ها ایمنی شناسی برای بررسی اعتبار جانشینی شاخص های ایمنی در بیماران با عارضه پوستی در مواجه با گاز شیمیایی خردل ارزیابی شده است

کلیدواژه ها:

Surrogate Endpoints ، Evaluation ، Individual-level ، Prentie’s Criteria ، Bayes Factor ، Schwartz Cirteria ، نقاط پایانی جانشین ، اعتبار فردی ، ملاک پرنتایس ، معیار شوارتز ، گاز فرون