جایگاه مولفه اجتماعی در شایستگی حرفه ای استادان دانشگاه**

تحقیق حاضر با هدف شناسایی شاخصهای مربوط به مولفه اجتماعی شایستگی اختصاصی استادان دانشگاه و تعیین جایگاه این شاخصها (مورد مطالعه: تبریز) انجام گرفت تا بتوان با ارائه مدلی نسبت به شناسایی پیش بینی کننده های اصلی شایستگی اجتماعی استادان دانشگاه اقدام کرد. روش تحقیق حاضر، از حیث هدف کاربردی و از منظر شیوه اجرا توصیفی پیمایشی است. شایستگی اجتماعی استادان دانشگاه در سه بعد فردی، گروهی، سازمانی و با ۱۰۸ نمونه شامل استادان و خبرگان آموزش عالی بررسی شد. مدل ارائه شده به روش کمی از طریق آزمونهای تحلیل عاملی تاییدی مورد سنجش قرار گرفت. معیار نیکویی برازش برای مدل نهایی معادل ۰,۶۸۲ به دست آمد که مقدار مناسبی است. برای یک استاد دانشگاه و با توجه به نتایج حاصل، شایستگی اجتماعی در هر سه بعد سازمانی، گروهی و فردی به ترتیب با ضریب استاندارد ۰,۸۸۴، ۰,۸۲۵ و ۰,۷۵۲ مورد تبیین قرار گرفت. افزون براین، کلیه ۲۳ شاخص مورد بررسی برای مولفه اجتماعی شایستگی استادان حایز اهمیت بودند. در عین حال، شایستگی قدرت بخشی و الهام بخشی به دانشجویان ، شایستگی همکاریهای چند فرهنگی و شایستگی مشارکت اجتماعی به عنوان یک استاد فعال به ترتیب با ضرایب استاندارد ۰,۹۳۲، ۰,۹۲۹ و ۰,۹۲۳ در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

استاد دانشگاه ، شایستگی اجتماعی ، شایستگی سازمانی ، شایستگی گروهی ، شایستگی فردی