تاثیرتحولات ساختار سنی جمعیت بر عرضه نیروی انسانی و وضع فعالیت اقتصادی در ایران و آینده نگری آن تا افق۱۴۰۴

ایران، همانند سایر کشورهای در حال توسعه مراحل انتقال جمعیتی را از سال ۱۳۳۰ تجربه کرده است. میزان بالای باروری کل (۵/۶ فرزند به ازاء هر مادر) در فاصله سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۶۵، منجر به افزایش سهم نسبی جمعیت زیر ۱۵ سال به بالای ۴۰ درصد گردید. ایران، کاهش باروری را در فاصله سال های ۱۳۷۰ تا ۱۳۹۰ تجربه کرده است. هدف اصلی این پژوهش، سنجش تاثیر تحولات ساختار جمعیتی بر عرضه نیروی انسانی و وضع فعالیت اقتصادی در ایران طی سال های ۱۳۴۵ تا ۱۳۸۵و آینده نگری آن تا افق ۱۴۰۴ می باشد. روش تحقیق در این بررسی اسنادی و از تحلیل مقایسه ای سود جسته است. منبع داده ها، نتایج تفصیلی سرشماری های عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار ایران در فاصله سال های ۱۳۸۵- ۱۳۴۵، و آمارهای دفتر بین المللی کار و نیز بخش جمعیت سازمان ملل متحد در سال های ۱۹۸۶، ۱۹۹۶ و ۲۰۰۶ است. برای سنجش و دستیابی به مدل ساختاری (معیار) از تکنیک غیرمستقیم استانداردسازی نرخ فعالیت اقتصادی بر اساس ساختار سنی و جنسی جمعیت کشور بهره گرفته و مقایسه ای نیز با کشورهای مبنا صورت پذیرفته است. نتایج این مطالعه حاکی از تغییرات چشمگیر در میزان مشارکت اقتصادی جمعیت و سهم نسبی جمعیت در سن کار است.

کلیدواژه ها:

ساختار جمعیت ، ساختار سنی و جنسی ، وضع فعالیت اقتصادی ، عرضه نیروی انسانی