طراحی و ساخت نانوداربست های کامپوزیتی پلی آنیلین/پلی کاپرولاکتون/ژلاتین و بررسی زیست سازگاری نانوفیبرها با کاربرد درمانی در بیماران

مقدمه: رویکرد مهندسی بافت با استفاده از ترکیب سلول های بنیادی و داربست های نانوفیبری علاقه جامعه تحقیق را برای کاربردهای بازسازی بافت به خود جلب کرده است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر نانوداربست کامپوزیتی PANi/PCL/Gel به روش الکتروریسی ساخته شد. از تکنیک پلاسما جهت تغییرات سطح نانوداربست ها استفاده شد. خصوصیات نانوداربست های الکتروریسی شده توسط تکنیک زاویه تماس (Contact angle) و  میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. رشد، تکثیر سلول ها و نیز زیست سازگاری نانوداربست ها با استفاده از تست سنجش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج تکنیک زاویه تماس تغییرات سطحی داربست های نانوفیبری الکتروریسی شده را نشان داد. نتایج MTT نشان داد که نانوداربست سنتز شده اثرات سمی نداشت و باعث افزایش رشد و تکثیر سلول های فیبروبلاستی گردید. تصاویر میکروسکوپ SEM چسبندگی و زیست سازگاری نانوفیبر ها را تایید نمود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده، نانوداربست های الکتروریسی شده کامپوزیتی زیست سازگار PANi/PCL/Gel را جهت استفاده در پزشکی بازساختی پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

Tissue engineering ، Polyaniline ، Poly-caprolactone ، Gelatin ، Electrospun nanofibers ، مهندسی بافت ، پلی کاپرولاکتون ، ژلاتین ، پلی آنیلین ، نانوفیبرهای الکتروریسی شده