رابطه بین زورگویی در بیمارستان با شکایات روان تنی پرستاران زن با توجه به نقش تعدیل کننده تاب آوری و امید

مقدمه: امید و تاب ­آوری متغیرهایی هستند که می­تواند برای پرستاران دارای پیامدهای مثبتی باشند. از جمله این پیامدهای مثبت، ضربه­ گیری اثرات زورگویی بر سلامت جسمانی پرستاران است. این پژوهش با هدف تعیین نقش تعدیل­ کننده تاب­ آوری و امید در رابطه زورگویی در بیمارستان با شکایات روان­ تنی در پرستاران زن اجرا شد. مواد و روش­ ها: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری آن پرستاران زن یک بیمارستان دولتی در اصفهان در سال ۱۳۹۴بودند که از میان آن­ها دویست و چهل و سه نفر  به شیوه در دسترس انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده ها از سه پرسشنامه تاب­ آوری و امید، پرسشنامه زورگویی و پرسشنامه شکایات روان تنی استفاده شد. داده­ های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان دادند که هر شش مولفه زورگویی با شکایات روان­ تنی دارای رابطه مثبت و معنادار (۰/۰۱=P)، ولی با امید و تاب­آوری دارای رابطه منفی و معنادار هستند (۰/۰۱=P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون سلسله ­مراتبی نشان داد که امید و تاب­ آوری رابطه بین اهانت و تحقیر (اولین مولفه زورگویی) را با شکایات روان­ تنی تعدیل می­ کنند. به این معنی که وقتی امید و تاب­آوری در سطح بالایی هستند، اهانت و تحقیر با شکایات روان تنی دارای رابطه معناداری نیست­. ولی وقتی امید و تاب ­آوری در سطح پایینی هستند، اهانت و تحقیر با شکایات روان­ تنی دارای رابطه مثبت و معناداری است (۰/۰۱=P).   نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تاب­آوری و امید می­تواند عاملی ضربه ­گیر در برابر زورگویی برای شکایات روان­تنی در پرستاران زن باشد. یافته­ های پژوهش حاضر نشان می­ دهد که با تقویت تاب ­آوری و امید می ­توان اثرات مواجهه با زورگویی را بر سلامت جسمانی در پرستاران کنترل نمود.

کلیدواژه ها:

Hope ، Resilience ، Woman Nurses ، Bullying ، Psychosomatic Complaints. ، زورگویی ، امید ، تاب آوری ، پرستاران زن ، شکایات روان تنی.