اثر هشت هفته تمرینات اینتروال شدید بر مقادیر پلاسمایی گلوکاگون، GLP-۱ و شاخص های چربی در بیماران کبد چرب غیر الکلی

مقدمه: بیماری کبد چرب غیرالکلی یک بیماری مزمن است که با تجمع چربی­ ها در کبد همراه می باشد. فعالیت ورزشی منظم را می­توان به عنوان یک استراتژی موثر در درمان بیماری کبد چرب غیرالکلی در نظر گرفت. هدف این مطالعه بررسی اثر هشت هفته تمرینات اینتروال شدید بر مقادیر پلاسمایی گلوکاگون، GLP-۱ و شاخص ­های چربی خون در بیماران کبد چرب غیر الکلی بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود که جامعه مورد مطالعه آن زنان مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بودندکه ۲۵ نفر از آن­ها به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه تمرین (۱۳ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین تناوبی شدید به مدت ۸ هفته و چهار جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه اجرا شد. نمونه­ های خونی در شرایط پیش و پس آزمون به مقدار ۱۰ سی سی از ورید بازویی گرفته شد. تحلیل آماری داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و تی همبسته و مستقل بوسیله نرم افزار spss ۲۱ در سطح معنی داری ۰.۰۵>p انجام شد. یافته ها: بعد از هشت هفته تمرینات اینتروال شدید در گروه تمرین سطوح پلاسمایی گلوکاگون، GLP-۱ و HDL در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته اند (۰.۰۵>P). همچنین مقادیر LDL، TG، TC، شاخص مقاومت انسولینی و درصد چربی بدن در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشته است (۰.۰۵>P). نتیجه ­گیری: با توجه به یافته ­های این مطالعه می­توان تمرینات اینتروال شدید را به عنوان یک راهکار درمانی و پیشگیری برای بیماری کبد چرب غیرالکلی پیشنهاد کرد.

کلیدواژه ها:

High Intensity Interval Training ، Glucagon ، GLP-۱ ، Non-Alcoholic Fatty Liver. ، تمرینات اینتروال شدید ، گلوکاگون ، GLP-۱ ، کبد چرب غیر الکلی.