مدل یابی ساختاری اضطراب سلامت بر اساس راهبردهای تنظیم هیجان با توجه به نقش واسطه ای ناگویی هیجانی در دانشجویان پزشکی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری اضطراب سلامت بر اساس راهبردهای مثبت و منفی تنظیم هیجان با توجه به نقش واسطه­ای ناگویی هیجانی در دانشجویان پزشکی صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش به لحاظ نوع طرح در دسته پژوهش های همبستگی به شیوه معادلات ساختاری بوده و جامعه آماری آن را دانشجویان پزشکی سال تحصیلی ۱۳۹۸_۱۳۹۷ تشکیل می­دادند. به شیوه نمونه ­گیری در دسترس،۴۵۰ نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب شده و از آنها خواسته شد به پرسشنامه­ های  اضطراب سلامت سالکووسیکس و وارویک (۱۹۸۶)، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی ,پارکر و تیلور، ۱۹۹۶) و پرسشنامه تنظیم هیجانی (گارنفسکی وکرایج و اسپینهاون، ۲۰۰۲) پاسخ دهند. داده­های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Amos و به شیوه معادلات ساختاری و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد دو مدل آزمون شده رابطه راهبردهای تنظیم هیجان مثبت و منفی و اضطراب سلامت با نقش واسطه­ای ناگویی هیجانی برازش مطلوبی دارند. در بررسی ضرایب همبستگی پیرسون بین متغیرها، بجز ضرایب همبستگی بین راهبرد تنظیم هیجان مثبت اتخاذ دیدگاه با اضطراب سلامت و راهبردهای تنظیم هیجان منفی فاجعه پنداری، نشخوارفکری با ناگویی هیجانی، سایر ضرایب معنادار به دست آمدند (۰۱/۰P<). نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج فوق می توان نتیجه گرفت که راهبردهای تنظیم هیجان در سطح اضطراب سلامت دانشجویان پزشکی نقش معناداری دارند ولی ناگویی هیجانی می­تواند این رابطه را تعدیل نماید.

کلیدواژه ها:

Emotion Regulation ، Alexithymia ، Health Anxiety. ، تنظیم هیجان ، اضطراب سلامت ، ناگویی هیجانی