مطالعه کیفی مقایسه محتوای برنامه های سلامت محور "نسخه" از شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و "۳۷ درجه" از شبکه بی.بی.سی فارسی
محل انتشار: فصلنامه پژوهش سلامت، دوره: 6، شماره: 4
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 278
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HRJB-6-4_004
تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: محتوا عامل اصلی جذب مخاطب است. این عامل در جذب مخاطب برای شبکه های سلامت-محور شاخص مهمی محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، مطالعه تطبیقی محتوای برنامه های سلامت-محور "نسخه" از شبکه یک سیما و "۳۷ درجه" از شبکه بی.بی.سی فارسی و پیشنهاد راهکار تولید محتوای مناسب برای شبکه های سلامت-محور داخلی است.
مواد و روش ها: ۱۴ قسمت از مجموع ۲۱۶ برنامه "نسخه" و "۳۷ درجه" به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: از لحاظ ابزارهای تعاملی برنامه ۳۷ درجه از ابزارهای متنوعتری نسبت به برنامه نسخه - یعنی بهره گیری از ۵ ابزار تعاملی در مقابل ۲ ابزار تعاملی - استفاده کرده است. از لحاظ ویژگیهای محتوایی در برنامه ۳۷ درجه موضوعات و مضمون های بیشتری نسبت به برنامه نسخه ارائه شده است. بعبارت دیگر، در حالیکه برنامه ۳۷ درجه از شبکه بی.بی.سی سه حوزه سلامت یعنی سلامت جسمی، سلامت روان و سلامت جنسی را پوشش داده، برنامه نسخه از شبکه یک تنها به حوزه سلامت جسمی پرداخته است.
نتیجه گیری: از لحاظ تنوع تولید محتوا و بکارگیری ابزارهای تعاملی با مخاطب، برنامه نسخه از شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیازمند توجه جدی به روش های مختلف و به روز جهت ایجاد تعامل مناسب با مخاطب و همچنین پوشش جنبه هایی فراتر از سلامت جسمی است. این اقدامات می توانند در بهبود عملکرد شبکه های سلامت-محور داخلی و جذب مخاطبان شبکه های فارسی زبان خارجی موثر باشند.
کلیدواژه ها:
Content Management ، Interaction Methods ، Health Related Programs ، Noskheh ، ۳۷ Degrees. ، مدیریت محتوا ، ارتباطات سلامت ، روشهای تعامل ، برنامه های سلامت محور ، نسخه ، ۳۷ درجه
نویسندگان
داود مهرابی
Faculty of Cultural Studies and Communication, Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran.
محمد رضازاده
Faculty of Cultural Studies and Communication, Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :