مقایسه تدریس با استفاده از گزارش یک مورد واقعی و سخنرانی در یادگیری درس جراحی عمومی دانشجویان پزشکی

  سابقه و اهداف : روش های مختلف تدریس، پیامدها و عملکردهای متفاوتی دارند . از طرفی حجم مهارت های مورد نیاز یادگیری دانشجویان زیاد و زمان آموختن آن ها کم است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش تدریس با استفاده از گزارش یک مورد واقعی به عنوان یک رویکرد ترکیبی و سخنرانی در یادگیری درس جراحی عمومی در دانشجویان پزشکی می باشد.   روش بررسی: این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی دو گروه متوالی دانشجویان پزشکی ورودی ۸۸ (۳۳ و ۳۶ نفره) به دو شیوه سخنرانی و گزارش یک مورد واقعی انجام گرفت. در پایان هر دوره، آزمون بیست سوالی چهار گزینه ای که به روش استاندارد تهیه شده بود گرفته شد. سپس نمرات هر دو گروه، با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، دقیق فیشر و T-TEST مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: میانگین نمرات در گروه تدریس با استفاده از گزارش یک مورد واقعی ۷۹/۱ ± ۸۳/۱۶ و در گروه سخنرانی ۷۰/۱ ± ۶۹/۱۲ بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت. (۰۰۱/۰ P< ) میانگین نمرات در سوالات با تاکسونومی ۲ و ۳ در دو گروه اختلاف معنی دار داشتند ولی این اختلاف در سوالات با تاکسونومی ۱ معنی دار نبود. میانگین نمره ارزشیابی مدرس از طرف دانشجویان در گروه گزارش یک مورد واقعی نسبت به گروه سخنرانی ۷۴/۱ (۷۰/۸% ) افزایش داشت .   نتیجه گیری: روش های تدریس با رویکرد ترکیبی به واسطه ایجاد یادگیری بهتر باعث افزایش سطح نمرات، به خصوص در مورد سوالات تفسیری و تحلیلی گردیده و رضایت بیشتری را از جانب دانشجو به همراه دارند .  

کلیدواژه ها:

Teaching ، taxonomy ، lecture ، report of a real case ، تدریس ، توکسونومی ، سخنرانی ، گزارش یک مورد واقعی