برنامه ریزی و جایگاه گردشگری در توسعه اجتماعی- فرهنگی

امروزه صنعت گردشگری به ویژه شاخه شهری آن، جایگاه خاصی را در اقتصاد کشورها دارد و نقش فعال و موثر در ارتقاء ساختار اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی کشورها به خصوص در کشوهای رو به توسعه بازی می کند شهرها دارای جاذبه های گردشگری فراوان می باشند و همواره گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می نمایند، لذا توسعه گردشگری شهری پایدار و مدیریت خردمندانه آن، نیازمند برنامه ریزی دقیق می باشد، گردشگری شهری، کنش متقابل گردشگران و میزبانان و تولید فضای گردشگری پیرامون سفر به مناطق شهری با انگیزه های متفاوت و بازدید از جاذبه ها و استفاده از تسهیلات و خدمات مربوط به گردشگری است که آثار متفاوتی را در فضای شهری بر جای می نهد. چهار ویژگی قابل قبول و متداول شهرها که شامل تراکم زیاد فیزیکی ساختار، مردم و نقش ها و گوناگونی فرهنگی و اجتماعی، چند نقش گرایی اقتصادی و مرکزیت عینی در شبکه داخل شهری و منطقه ای را در بر می گیرد. وقتی شهرها به عنوان شهری گردشگر پذیر عمل کرده و توسعه می یابند، این پیچیدگی ها با فشردگی بیشتری در ساختار و ماهیت گردشگری حل می شود و تمایزی را در پردازش فضای شهری پیرامون گردشگری شکل می دهد و آثاری را بر جای می نهد که در کنشگری دو سویه گردشگر و میزبان نماد می یابد. هدف این مقاله برنامه ریزی و جایگاه گردشگری در توسعه اجتماعی- فرهنگی می باشد. در همین راستا برای شناسایی بهتر توسعه پایدار گردشگری لازم است مباحث اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی به طور هم زمان مورد توجه قرار گیرند. گردشگری پایدار به مفهوم اهداف پایدار که ضرورت شناخت بر آینده تولیدات گردشگری را ملزم می کند می باشد به عبارت دیگر گردشگری پایدار می باید اهداف کارا و موثر را منتقل کند(اتخاذ تصمیمات راهبردی و اجرایی کردن آنها) و برخورد دقیق و استادانه و امکان پذیر با فرایند توسعه گردشگری و ضمانت تکمیلی اهداف مورد نظر را داشته باشد.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: برنامه ریزی ، گردشگری ، توسعه اجتماعی- فرهنگی