بررسی رابطه بهسازی منابع انسانی با سرمایه اجتماعی و عملکرد شغلی کارکنان آموزشوپرورش شهرستان بوکان

هدف از پژوهش حاضر بررسی بررسی رابطه بهسازی منابع انسانی با سرمایه اجتماعی و عملکرد شغلی کارکنان آموزش وپرورش شهرستان بوکان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کارکنان آموزش وپرورش شهرستان بوکان در سال ۱۴۰۱ بود ( ۸۱ اداری و ۲۴۲۱ آموزشی) که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با توجه با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه ۶۷ نفر برای جمعیت ۸۱ نفری کادر اداری و تعداد نمونه ۳۳۱ نفری از از ۲۴۲۱ نیروی آموزشی انتخاب شد. در این پژوهش از پرسشنامه عملکرد شغلی کوپمنز و همکاران ( ۲۰۱۱ )، پرسشنامه بهسازی نیروی انسانی توسط ولبا و جانسن ( ۲۰۱۰ ) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال ( ۲۰۰۰ ) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری و نرم افزار SPSS-۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد که ۴۲ درصد واریانس مربوط به عملکرد شغلی بهوسیله سرمایه اجتماعی (ساختاری، شناختی و ارتباطی) تبیین می شود ( ۴۲۷ / ۰ = ۲R ). نتایج ضرایب رگرسیون نیز نشان می دهد که سرمایه اجتماعی ساختاری و شناختی می توانند به صورت معناداری عملکرد شغلی را پیش بینی کنند ( ۰۰۱ / ۰ > P ). همچنین ۵۰ % واریانس مربوط به عملکرد شغلی به وسیله بهسازی منابع انسانی تبیین می شود ( ۵۰۶ / ۰ = ۲R ). نتایج ضرایب رگرسیون نیز نشان داد که رضایت شغلی، مسئولیت پذیری، بازنگری و ماندگاری می توانند به صورت معناداری عملکرد شغلی را پیش بینی کنند ( ۰۰۱ / ۰ > P ). این مطالعه همچنین نشان می دهد که هر چه بهبودها در سرمایه اجتماعی و بهسازی نیروی انسانی بیشتر باشد، در طول زمان می توان سطوح بالاتری را در عملکرد شغلی، مشارکت کاری انتظار داشت.

کلیدواژه ها:

بهسازی منابع انسانی ، سرمایه اجتماعی ، عملکرد شغلی ، آموزش وپرورش