بررسی رابطه مکانیسم های دفاعی وتنظیم شناختی هیجان در والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم با توانایی ها و مشکلات این کودکان در شهر زنجان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مکانیسم های دفاعی و تنظیم شناختی هیجان والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم با توانایی ها و مشکلات این کودکان در شهر زنجان بود. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه پژوهش شامل همه کودکان با اختلال طیف اتیسم شهر زنجان و والدین این دانش آموزان در سال تحصیلی ۱۳۹۹ می باشد. تعداد ۴۲ نفر از کودکان با اختلال طیف اتیسم در محدوده سنی ۴ تا ۱۲ ساله و والدینشان به روش نمونه گیری تمام شمار به عنوان مشارکت کنندگان مطالعه حاضر انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از سه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (CERQ) ، مکانیسم های دفاعی آندروز ( ۴۰ - DSQ ) و فرم والد توانایی ها و مشکلات کودکان گودمن (SDQ) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و نرم افزار تحلیلی SPSS نسخه ۲۵ استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از وجودرابطه معنی دار ( ۰۱ / ۰ > α ) بین مکانیسم های دفاعی والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم با مشکلات این کودکان می باشد. بعلاوه، بین تنظیم شناختی هیجان والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم و مشکلات این کودکان رابطه معنی دار ( ۰۲ / ۰ > α ) وجود دارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که توانایی ها و مشکلات کودکان با اختلال طیف اتیسم از سوی تنظیم شناختی هیجان والدین این کودکان با ( ۰۱ / ۰ > α ) قابل پیش بینی می باشد، به طوری که کاهش مکانیسم های دفاعی و افزایش برخی مولفه های تنظیم شناختی هیجان والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم می تواند بر بهبود توانایی ها و کاهش مشکلات این کودکان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تنظیم شناختی هیجان ، توانایی ها و مشکلات ، کودک اتیسم ، مکانیسم های دفاعی ، والدین کودک اتیسم