اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عملکرد حل مساله ریاضی دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی پایه سوم دبستان شهر بومهن

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عملکرد حل مساله ریاضی دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی پایه سوم دبستان شهر بومهن انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره ی ابتدایی پایه سوم با تشخیص اختلال یادگیری ارجاع داده شده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهر بومهن به تعداد ۵۳ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بود. افراد نمونه با روش هدفمند به تعداد ۴۰ نفر از دانش آموزان که دارای نمره بالای میانگین در پرسشنامه اختلالات یادگیری کلورادو (فرم والدین) بودند، شناسایی شدند و به طور تصادفی در گروه آزمایش ( ۲۰ نفر) و گروه کنترل ( ۲۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از اجرای پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس با کنترل پیش آزمون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر عملکرد حل مساله ریاضی دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی تاثیر معناداری دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افزایش عملکرد حل مساله ریاضی دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال یادگیری، آموزش و تکنیک های شناختی رفتاری به این دانش آموزان در جهت کاهش اختلال یادگیری و افزایش عملکرد حل مساله ریاضی می تواند مفید باشد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، حل مساله ، اختلال یادگیری ، ریاضی ، دانش آموزان