بررسی شیوع ویروس بیماری منقار و پر طوطی در طوطی سانان استان مازندران طی سال های ۱۳۹۹-۱۴۰۰

بیماری منقار و پر طوطی یکی از مهم ترین و شایعترین بیماری های ویروسی در طوطی سانان وحشی به شمار می رود که توسط ویروسPsittacine beak and feather disease virus (PBFDV) ایجاد می شود . مطالعه حاضر به هدف بررسی شیوع این بیماری در طوطیسانان استان مازندران و تعیین ارتباط آن با عواملی نظیر جنس، گونه پرنده و فصل سال انجام شد. مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و بهروش مقطعی از دی ماه سال ۱۳۹۹ تا خرداد ماه سال ۱۴۰۰ به مدت شش ماه انجام شد. جامعه آماری مطالعه حاضر پرندگان متعلق بهخانواده طوطی سانان موجود در سالن های تکثیر و پرورش و مراکز فروش پرنده در استان مازندران بود. از تعداد ۲۴ سالن تکثیر پرندگانزینتی و مراکز فروش پرندگان زینتی نمونه برداری به طور تصادفی انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مربع کای و نرم افزارآماری SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. تعداد ۲۰۶ نمونه پر (۵۳/۶ درصد با فاصله اطمینان ۹۵ % برابر ۵۸/۶-۴۸/۶ درصد) از نظر بیماری ویروسی منقار و پر طوطی سانان مثبت شدند. در این مطالعه بیشترین شیوع بیماری ویروسی منقار و پر طوطی سانان، مربوط به پرندگانشهرستان های بابلسر (۳۶/۴%) و سپس بابل (۱۶%) بود. ارتباط بین جنسیت پرنده و بیماری ویروسی منقار و پر طوطی سانان معنی دار نبود. شیوع این بیماری به طور معنی داری در فصل زمستان بیشتر از فصل بهار بود (Pشیوع این بیماری در گونه های مختلف متفاوت بود و ارتباط معنی داری بین گونه پرنده و شیوع بیماری وجود داشت (P<۰/۰۵). بیشترین شیوع بیماری در گونه های کوتولهبرزیلی (۵۹/۷%) و سپس گرینچیک (۱۷ %) دیده شد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر، شیوع بالای این ویروس در میان طوطی سانان می باشد و الزام به کارگیری تست های تشخیصی برای جداسازی و معدوم کردن پرندگان آلوده به منظور گسترش ویروس، امری الزامی و ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

شیوع ، طوطی سانان ، ویروسی ، PBFDV