استقلال زنان و دوام ازدواج منجر به طلاق در میان گروه های قومی منتخب در ایران

یکی از مسائل اجتماعی دنیای معاصر، کاهش دوام ازدواج است. در دهه های اخیر، همراه با افزایش سواد و تحصیلات زنان و مشارکت آنها در بازار کار، ساختار سنتی خانواده دگرگون شده است. هدف این پژوهش بررسی دوام ازدواج منجر به طلاق در میان سه گروه قومی فارس ، ترک و کرد است. روش پژوهش پس - رویدادی است. این مقاله تاثیر استقلال زنان بر دوام ازدواج منجر به طلاق را در شهرستان های با اکثریت قومی فارس، ترک و کرد بررسی می کند. جمعیت آماری شامل ۷۸ شهرستان در سرشماری سال ۱۳۹۵ است. داده ها از پایگاه داده های مرکز آمار ایران و سازمان ثبت احوال اقتباس شد. نتایج نشان داد که رابطه بین قومیت و دوام ازدواج منجر به طلاق از نظر آماری معنادار است. تحلیل های چند متغیره نشان داد که در شهرستان های با اکثریت قومی ترک، به ازای هر واحد افزایش در استقلال زنان، دوام ازدواج منجر به طلاق ۰.۱۸۹ سال یا ۶۹ روز کاهش می یابد. در مقابل، در میان فارس ها و کردها، تغییرات دوام ازدواج منجر به طلاق مستقل از استقلال زنان است. این امر می تواند ناشی از ارزش ها و هنجارهای متفاوت فرهنگی در میان قومیت های مختلف باشد. انجام پژوهش های کیفی با هدف درک معانی نهفته در پس این روابط ضروری است.

کلیدواژه ها:

خانواده ، ازدواج ، طلاق ، دوام ازدواج ، قومیت ، استقلال زنان ، ایران