بررسی ارتباط چاقی و بیماری های پریودنتال در جمعیت ایرانی در شهر گرگان در سال ۱۳۹۴

مقدمه: اخیرا شیوع چاقی به عنوان رایج ترین مشکل سلامت جامعه افزایش یافته است. چاقی یک عامل تهدیدکننده سلامت و ریسک فاکتوری برای بیماری هایی همچون بیماری های قلبی عروقی، فشارخون و دیابت نوع II می باشد. مطالعات اخیر، بر وجود ارتباط میان بیماری های پریودنتال و چاقی در جمعیت های گوناگون دلالت دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط میان چاقی و پریودنتیت مزمن بود.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی ۳۶۷ فرد۲۰ تا ۵۰ ساله، که برای بار اول به کلینیک دانشکده دندانپزشکی گلستان مراجعه کرده بودند، انجام شد. معاینات پریودنتال و اندازه گیری های جسمانی بر روی تمام مراجعین انجام گرفت. وجود پریودنتیت در صورتی مثبت در نظر گرفته می شد که در یک یا بیش از یک دندان، یک یا بیش از یک سطح با عمق پروبینگ پاکت پریودنتال مساوی و یا بزرگتر از۴ میلیمتر به همراه از دست رفتن اتچمنت کلینیکی، مساوی و یا بیشتر از ۳ میلیمتر مشاهده می شد. یافته ها: ۱۵۵ نفر(۲/۴۲ درصد مراجعین) مبتلا به پریودنتیت بودند. ۸۴ نفر از ایشان (۲/۵۲ درصد مراجعین) دارای اضافه وزن یا چاقی بودند. با افزایش مقادیر شاخص توده بدنی در افراد بیش وزن و چاق، ریسک پریودنتیت به طرز چشمگیری افزایش می یافت (سطح اطمینان ۹۵ درصد (CI): ۲/۳،۲/۱ و نسبت شانس (OR): ۹/۱ بدون در نظر گرفتن دو عامل سن و جنس، ارتباط معناداری میان افزایش مقادیر محیط دور کمر(سطح اطمینان ۹۵ درصد (CI): ۴/۳، ۸/۰ و نسبت شانس (OR): ۶/۱ و نسبت محیط دور کمر به باسن(سطح اطمینان ۹۵ درصد (CI): ۲/۱، ۳/۰ و نسبت شانس (OR): ۶/۰ با افزایش ریسک پریودنتیت یافت نشد.نتیجه گیری: در جمعیت مورد مطالعه ما، افزایش مقادیر شاخص توده بدنی با شیوع پریودنتیت رابطه مستقیم داشت، درحالیکه هیچ شواهدی مبنی بر ارتباط میان مقادیر بالای نسبت محیط دور کمر به باسن و افزایش ریسک پریودنتیت یافت نشد.

کلیدواژه ها:

پریودنتیت ، شاخص توده بدنی ، چاقی ، محیط دور کمر ، نسبت محیط دور کمر به باسن