واکاوی چالش های پرستاران در مراقبت از بیماران مبتلا به کوید- ۱۹: یک مرور روایی

مقدمه و هدف: ماهیت بحران ها ایجاد تنش سریع در جوامع است. یکی از بحران هایی که اخیرا گریبان گیر جامعه بشری شده بیماری ناشی از کرونا ویروس است. در حالی که کوید- ۱۹همچنان سیستم ها و جمعیت های ارائه مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان را تهدید می کند، تاثیر آن بر پرستاری نیز عمیق بوده است. پرستاران به دلیل حضور طولانی مدت در بیمارستان ها و خط مقدم درمان، با این بیماران برخورد بسیاری دارند لذا هدف از مطالعه حاضر، واکاوی چالش های پرستاران در مراقبت از بیماران مبتلا به کوید- ۱۹بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مطالعات مرور نظام مند بوده که پژوهشگران برای بررسی متون، مقالات بالقوه واجد شرایط را در پایگاه داده های Web of Science,Science Direct ،PubMed و SID جستجو نمودند. به این منظور از کلیدواژه های “COVID-۱۹”, “Pandemic”, “Expreince”, “Nurse”, “health worker”, “Nursing ,” Care” “Challenge“ پایگاه های اطلاعاتی لاتین و از کلید واژه های "چالش "، "تجربیات "، " پرسنل بهداشت و درمان"، "پاندمی"، " همه گیری"، "کووید-۱۹" ،"پرستار" برای یافتن مقالات مرتبط استفاده شد. پس از بررسی کیفیت مقالات با استفاده از دستورالعمل پریزما و اعمال معیار های ورود و خروج مقالات به مطالعه، مقالات مرتبط انتخاب و نتایج بررسی گردید.یافته ها: برخی از چالش های پرستاران نبود برنامه ریزی صحیح و منسجم، پر شدن تخت های بیمارستان، کمبود بخش های ایزوله، کمبود دارو، کمبود وسایل حفاظت شخصی، کمبود وسایل ضدعفونی کننده، کمبود یا عدم دسترسی به کیت های تشخیصی، کمبود دستگاه های ونتیلاتور و پالس اکسی متری، مشکلات درآمد و معیشتی کادر درمان، کمبود نیروی انسانی، خستگی مفرط تیم های درمانی، ابتلا کارکنان بیمارستان به کرونا و فشار روانی و اضطراب پرسنل کادر درمان، نگرانی از ابتلای اعضای خانواده، نیازپرستاران به آموزش مدیریت بیماران با دستگاه های مختلف شامل ونتیلاتور و اکمو، ساعت های زیاد کار پرستاران همراه با لباس های حفاظت فردی و در نتیجه خستگی، ناراحتی و آسیب های پوستی، شناخته شده اند. براساس مطالعات پرستاران احساسات گوناگونی از جمله اضطراب، افسردگی، خشم، ترک خدمت، آشفتگی های اخلاقی، احساس گناه، عدم برقراری ارتباط موثر با بیماران، فرسودگی شغلی و کمبود و صحت تجهیزات حفاظت فردی، تناقض پروتکل ها را تجربه کرده اند.بحث و نتیجه گیری: از آن جایی که سلامت بهترین عنصر انسجام به منظور توسعه و پیشرفت یک جامعه است، در نتیجه در یک همه گیری لازم است تمامی اطلاعات لازم در مورد عوامل خطر و راه حل های بالقوه آن شناسایی شوند. در زمان پاندمی ویروس کرونا اثرات روانشناختی به طور معنی داری افزایش یافته بود که همه این عوامل در کاهش کیفیت مراقبت ها و عدم همکاری نیروها موثر بوده است. مدیران پرستاری باید برنامه بازسازی روانی و جسمی به منظور تسکین استرس های پرستاران تدوین کنند زیرا حدود ۷۵درصد از پرستارانی که در بخش مراقبت های ویژه کار میکردند «خدمات بهداشت روانی» را مهم ذکر کرده اند. اقدامات موثر شامل تشویق های مالی، حمایت از سلامت روان و تامین نیازهای تجهیزاتی و آموزشی می باشد.

کلیدواژه ها:

پرستار ، کوید- ۱۹ ، بحران ، پاندمی ، چالش ، تجربیات ، مراقبت پرستاری