بررسی سطح یادگیری ناشی از آموزش الکترونیک و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشکده بهداشت علوم پزشکی اصفهان طی دوره پاندمی COVID-۱۹

زمینه و هدف : این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با سطح یادگیری ناشی از آموزش الکترونیک در دانشجویان دانشکده بهداشت علوم پزشکی اصفهان طی دوره پاندمی COVID-۱۹ انجام گرفت.مواد و روش ها : پژوهش حاضر بصورت توصیفی تحلیلی و در بین دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۹انجام شد. بمنظور تعیین نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد و ۱۶۵نفر در ۳گروه تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی سطح یادگیری الکترونیک دانشجویان و عوامل مرتبط با آن در طی دوره پاندمی COVID-۱۹ از پرسشنامه ای شامل خصوصیات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد آمادگی یادگیری واتکینز و همکاران استفاده شد. درنهایت تجزیه و تحلیل داده ها نیز با نرم افزار SPSS۲۴ انجام شد.نتایج : نتایج نشان داد میانگین (انحراف معیار) نمره یادگیری الکترونیک ۹۷/۴۴ (۱۷/۶۷) می باشد. تنها ۱/۲درصد از افراد در سطح پایین یادگیری الکترونیک قرار داشتند. ۲۷/۹درصد در سطح متوسط و ۷۰/۹درصد در سطح یادگیری الکترونیک بالا قرار گرفتند. نسبت میانگین هر بعد نسبت به حداکثر امتیاز ممکن نشان داد که شرکت کنندگان به بعدهای دسترسی به فناوری (۰/۷۹) و گفتگوهای گروهی اینترنتی (۰/۷۹) نسبت به دیگر بعدها بالاترین نمره را داده اند. کمترین نمره نیز مربوط به بعد انگیزش در یادگیری الکترونیکی (۰/۶۷) بود.نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد اکثریت شرکت کنندگان در مطالعه دارای نمره یادگیری الکترونیک بالا بودند و دو عامل دسترسی به فناوری و گفتگوهای گروهی اینترنتی تاثیر بسزایی بر یادگیری الکترونیک دانشجویان داشت. همچنین متغیر های سن، مقطع تحصیلی و وضعیت شغلی بر یادگیری الکترونیک دانشجویان تاثیرگذار بودند.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیک ، آمادگی یادگیری ، کووید-۱۹ ، آموزش