بررسی تاثیرعوامل اجتماعی و اقتصادی برنگرش بیماران دیابتی نسبت به رفتارهای خودمراقبتی

مقدمه: بیماری های مزمن بیماری های طولانی مدتی هستند که به ندرت به طور کامل درمان می شوند. از شایع ترین بیماری های مزمن می توان دیابت را نام برد که خودمراقبتی سهم بسیار بالایی در کاهش عوارض ناشی از آن دارد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیرعوامل اجتماعی و اقتصادی بر نگرش بیماران دیابتی نسبت به رفتارهای خودمراقبتی انجام می گیرد.مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۸انجام شده است. حجم نمونه ۱۷۰بیمار دیابتی مراجعه کننده به کلینیک های دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند. ابزار گردآوری، پرسشنامه ی محقق ساخته دو قسمتی بود که پرسشگر از طریق مصاحبه با بیماران تکمیل کرده است. تحلیل داده ها از طریق نرم افزارSPSS و آزمون های ANOVA, T-test و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت.یافته ها: نتایح نشان داد که اکثریت افراد مورد مطالعه دارای نگرش مثبت نسبت به رفتارهای خودمراقبتی بیماری دیابت نوع دو هستند و بین متغیرهای اجتماعی یعنی عضویت افراد درگروه های مجازی و حقیقی(P<۰.۰۰۱) تحصیلات (P<۰.۰۰۱) و حمایت اعضای خانواده (P<۰.۰۰۱) و متغیرهای اقتصادی یعنی سطح درآمد خانوار (P=۰.۰۱) و نگرش نسبت به رفتارهای خودمراقبتی در زمینه دیابت نوع دو همبستگی و اختلاف معناداری وجود دارد، در حالی که اختلاف معناداری نسبت به متغیرهای پوشش بیمه (P=۰.۴۶) و محل سکونت افراد (P=۰.۱۲) وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به همبستگی که بین برخی متغیرهای اجتماعی، اقتصادی و نگرش افراد نسبت به خودمراقبتی بیماران دیابتی وجود دارد و همچنین تاثیر نگرش در انجام رفتارهای خودمراقبتی و نتایج مفید این رفتارها در کنترل بیماری، باید روش های صحیحی در جهت کنترل این متغیرها به هر دو صورت مادی و معنوی اتخاذ گردد. از جمله روش های پیشنهادی برگزاری کلاس های آموزشی مکرر برای این افراد، ارائه ی پمفلت های مناسب، اختصاص محیط ها و فضاهای سبز مناسب برای بیماران دیابتی، ایجاد گروه های مجازی مناسب و سرگرم کننده، ایجاد فضاهای گروهی برای این افراد و شناسایی بیماران دیابتی نوع دو که از حمایت خانوادگی و درآمد کافی برخوردار نیستند.

کلیدواژه ها:

نگرش ، خودمراقبتی ، دیابت نوع دو ، عوامل اجتماعی ، عوامل اقتصادی