تاثیرآموزش بیماران مبتلا به پرفشاری خون بر میزان آگاهی آنان برای کنترل فشار خون
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 149
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IHSC14_182
تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1401
چکیده مقاله:
زمینه و هدف : پرفشاری خون از جمله بیماری های مزمن بوده که به عنوان قاتل خاموش و بحران بهداشت عمومی جهان معرفی شده است. این بیماری عامل خطر عمده برای سکته مغزی و بیماری های قلبی عروقی به شمار می رود. با توجه به افزایش شیوع این بیماری و عوارض خطرناک آن، آموزش جهت فراگیری اقدامات موثر برای پیشگیری و کنترل فشار خون می تواند به کاهش عوارض آن کمک کند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش بر میزان آگاهی بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام شده است.مواد و روش ها : پژوهش حاضر از نوع مداخله ای می باشد که بر روی ۷۰نفر از جمعیت بالای ۳۵سال مبتلا به پرفشاری خون شهر ورامین انجام شده است. نمونه گیری در این مطالعه به صورت تصادفی بود. در این مطالعه افراد به دو گروه ۳۵نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابتدا میزان آگاهی هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته تعیین شد. سپس به گروه مداخله، آموزش به روش سخنرانی و ارائه پمفلت داده شد. پس از دوماه مجددا آگاهی هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه سنجیده شد و داده های آماری با استفاده از نرم افزار spss ۲۵ و آزمون های لازم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تمام اقدامات لازم با رعایت موازین اخلاقی و پژوهشی انجام شد.نتایج : نتایج این پژوهش نشان داد که قبل از مداخله میانگین نمره آگاهی دو گروه تفاوت معناداری نداشت (P>۰.۰۵). اما دو گروه از نظر میانگین نمره آگاهی پس از مداخله آموزشی با هم اختلاف معنادار آماری داشتند(P<۰.۰۵). همچنین میانگین نمره آگاهی گروه مداخله بعد از آموزش به طور معناداری افزایش یافته بود.نتیجه گیری : نتایج بیانگر آنست که ارائه آموزش بر میزان آگاهی بیماران مبتلا به پرفشاری خون موثر است. از طرفی با افزایش میزان آگاهی افراد مبتلا به پرفشاری خون، بروز رفتارهای کنترل کننده فشار خون را می توان انتظار داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید حسن احمدی
دانشجوی کارشناسی، رشته پرستاری، دانشکده مجتمع آموزش عالی سلامت ورامین، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
کمال صالحی
کارشناس بهداشت، رشته بهداشت عمومی، دانشکده مجتمع آموزش عالی سلامت ورامین، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
علیرضا بی نظیر
دانشجوی کارشناسی، رشته پرستاری، دانشکده مجتمع آموزش عالی سلامت ورامین، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
رفعت رضاپور نصرآباد
استادیار، گروه مدیریت و روانپرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران