میزان فعال سازی بیماران تحت درمان با همودیالیز و عوامل موثر بر آن در بیماران مراجعه کننده به بخش همودیالیز مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز

زمینه و هدف : یکی از مفاهیمی که اخیرا در مراقبت از بیماری های مزمن از قبیل بیماری مزمن کلیه تاکید می شود بحث فعال بودن بیمار در مدیریت سلامت خود می باشد که به آن فعال سازی بیمار گفته می شود. آگاهی از سطح فعال سازی بیمار می تواند به پزشکان و پرستاران در امر پیاده کردن مراقبت با کیفیت و آموزش صحیح به بیمار کمک کند. این مطالعه با هدف ارزیابی میزان فعال سازی بیماران و عوامل موثر بر آن در بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شده است.مواد و روش ها : در این مطالعه مقطعی، در مجموع ۱۸۰بیمار تحت درمان با همودیالیز با روش نمونه گیری تصادفی ساده از بزرگترین مرکز همودیالیز کشور انتخاب شد. جمع آوری داده ها با استفاده از اطلاعات دموگرافیکی و پرسشنامه فعال سازی بیماران انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمون های آنالیز واریانس، t تست و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج : نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمره فعال سازی بیماران تحت درمان با همودیالیز ۱۶/۷۷±۵۶/۲۵ بود و بیشتر افراد در سطح ۱فعال سازی قرار داشتند. میانگین نمره فعال سازی بر حسب متغیرهای وضعیت تاهل، محل سکونت، تحصیلات، سابقه پیوند کلیه، میزان درآمد و سن افراد تفاوت آماری معنی داری داشت(P<۰/۰۵).نتیجه گیری : به طور کلی میزان فعال سازی بیماران تحت درمان با همودیالیز متوسط بوده و تعداد محدودی از نمونه ها در سطح ۴فعال سازی قرار داشتند. بنابراین پیشنهاد می شود تا در مراحل اولیه تشخیص بیماری، سطح فعال سازی بیماران تعیین گردد و سپس مراقبت های متناسب با سطح فعال سازی افراد و مبتنی بر رویکردهای فرد محور ارائه شود.

کلیدواژه ها:

نارسایی مزمن کلیه ، فعال سازی بیمار ، همودیالیز