نقش میانجی عزت نفس سازمانی در رابطه بین نگرش مذهبی و پرخاشگری کارکنان دستگاه های اجرایی شهر خاش

سابقه و هدف: پرخاشگری به طور عمده به پیامدهای مهم نهادی و فردی مرتبط است. هدف از این مطالعه بررسی نقش میانجی گری عزت نفس سازمانی در رابطه ی بین نگرش مذهبی و پرخاشگری کارکنان دستگاه های اجرایی شهرستان خاش است. روش کار: مطالعه ی حاضر از نوع توصیفی با روش تحلیل مسیر است. جامعه ی آماری شامل تمام کارکنان (۵۰۰۰ نفر) ادارات شهرستان خاش در سال ۱۳۹۶ بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، ۳۵۵ نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از سه پرسش نامه ی پرخاشگری، عزت نفس سازمانی و نگرش مذهبی استفاده شد. همچنین، برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش حداقل مربعات جزئی؛ و برای آزمون فرضیه های تحقیق از روش آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. در این پژوهش همه ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد ضریب معنی داری مسیر بین نگرش مذهبی و پرخاشگری ۴۴۹/۱۲؛ و ضریب معنی داری مسیر بین نگرش مذهبی و عزت نفس سازمانی ۴۹۸/۳ بود که بزرگ تر از ۹۶/۱ برآورد شدند. ضریب معنی داری مسیر بین عزت نفس سازمانی و پرخاشگری نیز ۵۴۴/۱ بود که کوچک تر از ۹۶/۱ برآورد شد. بنابراین می توان گفت نگرش مذهبی بر پرخاشگری از طریق متغیر میانجی عزت نفس سازمانی تاثیر نمی گذارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، نگرش مذهبی از راه افزایش عزت نفس سازمانی موجب کاهش پرخاشگری می شود. بنابراین، پیشنهاد می شود با آموزش های مناسب و مستمر در زمینه ی افزایش آگاهی های مذهبی کارکنان اجرایی، تلاش شود تا از این رهگذر بتوان آینده یی موفق و سالم برای افراد و در نهایت جامعه ترسیم کرد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگریف عزت نفس سازمانی ، نگرش مذهبی