بررسی میزان کفایت بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی یزد در آموزش دانشجویان، از دیدگاه دانشجویان در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴

ارزشیابی شیوه های آموزشی در رشته های مختلف علوم پزشکی، به دلیل نقش مهم آن در تربیت نیروهای متخصص حرفه ای، از حساسیت ویژه و بالایی برخوردار است. رشته دندانپزشکی نیز یکی از شاخه های مهم علوم پزشکی است که نیازمند کسب مهارت های علمی و حرفه ای بالاست.یکی از شیوه های عملی جهت ارزیابی کیفیت آموزش های بالینی در رشته دندانپزشکی، بررسی نظرات دانشجویان این رشته به عنوان مخاطبان اصلی می باشد. لذا این مطالعه به منظور تعیین نگرش دانشجویان از آموزش مهارتهای بالینی بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی یزد در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ۵۹ نفر از دانشجویان دوره عمومی سال پنجم و ششم دانشکده دندانپزشکی، در بخش دندانپزشکی کودکان دانشگاه علوم پزشکی یزد شرکت داشتند. پرسشنامه ای حاوی ۲۱ سوال سه گزینه ای در هشت گروه مهارت بالینی دندانپزشکی کودکان در اختیار دانشجویان قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی (Mann whitney)در نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: بیشترین میزان موفقیت در زمینه پروفیلاکسی و فلوراید تراپی(۷/۷۹)، فیشورسیلانت وترمیم های رزینی پیشگیرانه PRR ، انجام تزریق انفیلتراسیون، انجام تزریق بلاک و کمترین در زمینه گذاشتن روکش استنلس استیل(SSC)،انتخاب case فضانگهدارو طراحی نوع فضا نگهدار بوده است.  میزان موفقیت درآموزش طرح درمان،کنترل رفتار کودک،پروفیلاکسی و فلوراید تراپی،تهیه حفره ترمیمی و ملاحظات آن وانتخاب ماده ترمیمی با جنس افراد معنی دار بود. نتیجه گیری: میزان موفقیت در ایجاد مهارت روکش استنلس استیل (SSC) ،انتخاب case فضانگهدار و طراحی نوع فضا نگهداراز منظر دانشجویان، کافی نبوده است لذا لازم است در امر آموزش این مهارت ها درکوریکولوم دوره دکترای عمومی دندانپزشکی تاکید بیشتری انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

Dental student ، clinical assessment ، educational assessment. ، دانشجوی دندانپزشکی ، مهارتهای بالینی ، ارزیابی آموزشی