بررسی تاثیر حمل و نقل دریایی بر رشد بخش حمل و نقل جاده ای با استفاده از مدل خودرگرسیون برداری

تجارت و شبکه های حمل ونقل در جهان امروزی به سرعت درحال توسعه و تغییر شکل می باشند که شیوه های حمل ونقل جاده ای و دریایی نقشبسزایی در این تحولات دارد. ایجاد هماهنگی و ارتباط موثر بین شیوه های حمل ونقل جاده ای و دریایی، در جابجایی کالا و مسافر توسط این بخش هااز اهمیت بیشتری برخوردار است. بر همین اساس بررسی نقش حمل ونقل دریایی بر رشد اقتصادی بخش حمل و نقل جاده ای کشور، یکی از مهمترین اطلاعات موردنیاز برای برنامه ریزی، طراحی و مدیریت در زمینه حمل ونقل می باشد. در این مقاله نقش توسعه بخش حمل ونقل دریایی بررشد اقتصادی بخش حمل ونقل جاده ای کشور طی سال های ۹۳-۱۳۶۷ بررسی گردیده است. برای تخمین مدل از الگوهای خود رگرسیون برداری استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد که در بلندمدت توسعه بخش حمل ونقل دریایی اثر مثبتی بر رشد اقتصادی بخشحمل ونقل جاده ای دارد. نتایج حاصل از تخمین نشان می دهد که درازای یک درصد افزایش در ارزش افزوده بخش حمل ونقل دریایی، رشد اقتصادیبخش حمل و نقل جاده ای کشور به میزان ۰/۲۶ درصد افزایش خواهد یافت. همچنین چگونگی تغییرات متغیر ارزش افزوده بخش حمل ونقل دریایی بر رشد اقتصادی بخش حمل ونقل جاده ای با روش تجزیه خطای پیش بینی موردبررسی قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل دریایی ، حمل ونقل جاده ای ، رشد اقتصادی ، مدل خود رگرسیون برداری (VAR) ، تجزیه واریانس