بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی (مطالعه ی موردی: معلمان مقطع ابتدایی شهرستان زاوه)

سازمان های امروزی که در جو دانش محور، رقابتی، مشتری گرا، پاسخگو، کیفیت گرا و غیره فعالیت می کنند، مستلزم دستیابی سریع به نیروی انسانی توانمند به عنوان ابزار رقابتی می باشند. از این رو از عوامل مهم و حیاتی سازمان ها، کیفیت توانمندی نیروی انسانی است و یکی از مفاهیمی که در راستای بالندگی منابع انسانی مطرح است، توانمندسازی کارکنان می باشد. توانمندسازی با تغییر در باورها، افکار و طرز تلقی های کارکنان شروع می شود؛ به این معنی که آنان باید به این باور برسند که توانایی و شایستگی لازم برای انجام وظایف را به طور موفقیت آمیز داشته و احساس کنند که آزادی عمل و استقلال در انجام فعالیت ها را دارند. یکی از متغیرهای تاثیرگذار بر توانمندسازی کارکنان، یادگیری سازمانی می باشد. . با توجه به اهمیت مقوله های مطرح شده در این مقاله به بررسی رابطه ی بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی کارکنان پرداخته می شود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و از لحاظ روش از نوع همبستگی است.جامعه آماری مورد مطالعه، معلمان مقطع ابتدائی شهرستان زاوه است که تعداد کل انها ۳۸۵نفر می باشد و نمونه ی آماری با توجه به فرمول کوکران ۱۹۳نفرانتخاب شده است. ابزار پژوهش در اینجا استفاده از پرسشنامه می باشد که روایی آن توسط اساتید تایید شده و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ با ۸۷/۰ سنجیده شده است. یافته های تحقیق بیانگر این است که توانمندسازی کارکنان بر یادگیری سازمانی تاثیر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، توانمندسازی کارکنان ، معلمان مقطع ابتدایی ، شهرستان زاوه