نقش ابعاد یادگیری خودراهبر بر پیش بینی یادگیری سازمانی و توسعه حرفه ای مدیران(مورد مطالعه: مدیران مدارس شهرستان تربت حیدریه و حومه)

پژوهش حاضر با نقش ابعاد یادگیری خودراهبر بر پیش بینی اشتیاق شغلی و توسعه حرفه ای انجام شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران مدارس شهرستان تربت حیدریه و حومه برابر با ۳۳۰ نفر بود که با توجه به جدول مورگان تعداد ۱۷۸ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی - همبستگی است و از لحاظ هدف کاربردی بود. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش عبارت از سه پرسشنامه استاندارد یادگیری خود راهبر فیشر و همکاران(۲۰۰۱)، یادگیری سازمانی و توسعه حرفه ای ایوبی(۱۳۹۳) می باشد. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های مذکور به ترتیب برابر با ۷۸/۰، ۸۲/۰ و ۹۴/۰ بدست آمد لذا پایایی پرسشنامه ها تایید شد. روایی محتوایی پرسشنامه ها به تایید استاد راهنما و خبرگان رسید. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) به وسیله نرم افزار آماری spss ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که بین ابعاد یادگیری خودراهبر با پیش بینی یادگیری سازمانی و توسعه حرفه ای رابطه معناداری وجود داشت. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که هرگونه افزایش در میزان یادگیری خود راهبر، باعث افزایش در یادگیری سازمانی و توسعه حرفه ای مدیران می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، اشتیاق شغلی ، توسعه حرفه ای