بررسی موسیقی به عنوان شکلی از درمان بر سلامت روان (دبستان شهید قاسمی ناحیه یک شهر شیراز)

هدف از پژوهش حاضر بررسی موسیقی به عنوان شکلی از درمان بر سلامت روان است. تحقیق حاضر تحقیقی کاربردی می باشد که به روش توصیفی پیمایشی انجام شده و از جمله تحقیقات شبه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش دبستان شهید قاسمی ناحیه یک شهر شیراز بود. نمونه آماری ۵۰ نفر از دانش آموزان پایه پنجم و ششم بودند و به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند سپس رویکرد موسیقی درمانی برای گروه آزمایش به مدت ۲ ماه (هر هفته سه جلسه ۳۰ دقیقه ای) اجرا شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سلامت روانی گلدنبرگ (۱۹۷۲) بود. آزمون های آماری بکاررفته در این پژوهش آزمون های U من ویتنی، آزمون Z و ویلکاکسون و همچنین آزمون کواریانس بود. یافته ها: میانگین های مولفه های سلامت روان ۳۰/۲۹، ۸۳/۲۹، ۰۴/۲۶، ۱۹/۲۷، ۵۴/۲۷ قبل از مداخله و ۴۶/۲۸، ۵۰/۳۰، ۵۷/۳۰، ۸۳/۳۳، ۵۶/۳۱ بعد از مداخله تفاوت معناداری دارد. (۰۰۱/۰ P<)نتیجه گیری: موسیقی به عنوان شکلی از درمان با روش فعال و غیر فعال بر سلامت روان و ابعاد آن (نشانه های جسمانی، اضطراب، اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی) تاثیر معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، سلامت روان ، ، نشانه های جسمانی ، اضطراب ، اختلال در کارکرد اجتماعی ، افسردگی