بررسی علل تشکیل رسوب و فیزیکوشیمیایی و مواد شیمیایی معدنی سمی در آب و راهکارهای جلوگیری از تشکیل آن

رایج ترین منبع کلسیم محلول در آب، انحالل ساختارهای زمین شناسی حاوی کلسیم توسط آبهای طبیعی است. کربنات کلسیم به طور گستردهای به شکل سنگ آهک و دولومیت کربنات منیزیم-کلسیم( در طبیعت وجود دارد. بسیاری از ویژگیهای عظیم زمین شناسی منشا سنگهای آهکی دارند .ارتباط بین رسوب کربنات کلسیم در آبهای صنعتی و ویژگیهای توپوگرافی منطقه توسط تعدادی از محققان نیز توصیف شده است .به طور کلی هر گونه رسوب کربنات کلسیم میتواند توسط آب مجدد حل شود. در این ارتباط گاز دی اکسید کربن در چرخه کربنات کلسیم از اهمیت ویژهای برخوردار است. آب در تماس با هوا CO۲ را جذب خواهد کرد که در شرایط مناسب به آسانی گاز به یک اسید کربنیک ضعیف تبدیل میشود. این اسید ضعیف میتواند به آسانی مواد معدنی مانند کربنات کلسیم را حل کند تا بی کربنات کلسیم محلول را تشکیل دهد.کیفیت آب در اکوسیتم های آبی به وسیله پارامترهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی بررسی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تآثیر استفاده از کربنات کلسیم و بیکربنات سدیم بر میزان سختی آب انجام شد. نتایج نشان داد غلظت های مختلف بیکربنات سدیم بر میزان سختی آب اثر معنی داری نداشته است (P>۰.۰۵) ولی اضافه نمودن کربنات کلسیم موجب افزایش معنی داری (P<۰.۰۵) بر میزان سختی آب گردید. به طوریکه با افزایش غلظت از ۱/۰ به ۲/۰ گرم بر لیتر میزان سختی افزایش یافت ولی تفاوت معنی داری در غلظت های ۲/۰ و ۳/۰ مشاهده نشد. اما اضافه نمودن جوش شیرین موجب افزایش معنی داری در میزان TDS و EC شده است (P<۰.۰۵). ولی بر میزان شوری تآثیر معنی داری نداشته است .

کلیدواژه ها:

کربنات کلسیم ، بیکربنات سدیم ، سختی ، آب