بررسی تطبیقی روش های سرمایه گذاری در انواع قراردادهای بالادستی صنعت نفت و گاز ایران

تحریم همه جانبه ایران از سوی جامعه بین المللی در سال های اخیر، کاهش حجم تولید نفت، کاهش صادرات، کمبود سرمایه گذاری و ناتوانی شرکت های داخلی در تامین منابع مالی باعث شد تا وزارت نفت به نوع جدیدی از قراردادها و در قالب آی پی سی جهت سرمایه گذاری پروژه های صنعت نفت روی آورد. لذا در این تحقیق با بررسی الگوی انواع قراردادها به خصوص قراردادهای مذکور به بیان تمایزات سرمایه گذاری در انواع قراردادهای بالادستی صنایع نفت و گاز پرداخته می شود این پژوهش با روش تحلیلی-توصیفی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه می باشد. نتیجه نشان می دهد به دلیل ریسک کمتر در قراردادهای جدید نفتی، روش تامین مالی برای سرمایه گذاری ساده تر بوده و قابلیت موکول نمودن بخشی از پرداخت بدهی به زمان بازدهی نیز مشهود است و این مورد وجه تمایز اصلی روش سرمایه گذاری در این عرصه می باشد. قوانین سرمایه گذاری همانند آنچه در قوانین شرکت ذکرشده مشترک است و لیکن در قرارداد جدید، این شرکت با داشتن شریک ایرانی، بنا به اطمینان از بازدهی بهتر در پروژه قادر به جذب بهتر سرمایه و مشارکت در تولید بوده و حتی می تواند بخشی از بدهی دولت را تا زمان بازدهی، مطالبه نکند

کلیدواژه ها:

قرارداد بالادستی ، سرمایه گذاری و تامین پروژه ، نفت و گاز