بررسی تحلیلی اختلاف عقیده بین بازپرس و دادستان در قانون آیین دادرسی کیفری جدید

بازپرس و دادستان دو تن از مقام های دادسرا هستند که در تحقیقات مقدماتی جرایم نقش بزرگی بر عهده دارند. هر چند دادستان بالاترین مقام دادسراست و دادیاران تبعیتمحض از نظر دادستان دارند، اما بازپرس دارای برخی اختیارهای مستقل از دادستان است. دادستان و بازپرس هر دو قرارهایی صادر می کنند اما در صورتی که بین آنان اتفاق نظر در خصوص یک قرار وجود نداشته باشد، بازپرس مجبور نیست از نظر دادستان پیروی کند. از طرف دیگر این اختلاف هم باید به طریقی حل شود؛ بنابراین در چنینحالتی باید به مرجع صالح برای حل اختلاف مراجعه کرد. اما مرجع صالح کدام است؟ نزدیکترین پاسخ به این سوال در ماده ۲۶۹ و ۲۷۰ قانون آیین دادرسی کیفری جدید؛ اما ابهام در متن این ماده باعث شده است که دادگاه ها آرای مختلفی صادر کنند. در این بند مقرر شده است: «قرارهای بازپرس که دادستان با آن ها موافق باشد در موارد ذیلقابل اعتراض در دادگاه صالحه بوده و نظر دادگاه که در جلسه اداری خارج از نوبت و بدون حضور دادستان به عمل می آید قطعی خواهد بود...» و عبارت «دادگاه صالح» ایجاد ابهام کرده است. هدف از این بررسی، تبین و تشریح وظایف و اختیارات دادستان و بازپرس به منظور تحلیل اختلاف عقیده بین بازپرس و دادستان در قانون آییندادرسی کیفری جدید می باشد

کلیدواژه ها:

بازپرس ، دادستان ، آیین دادرسی کیفری ، اختلاف عقیده