بررسی جرم محاربه و مقایسه آن با افساد فی الارض در اندیشه فقها و حقوق دانان

محاربه و فساد فی الارض از آن دسته جرائمی به شمار می روند که در جهت حفظ امنیت و آسایش عمومی جرم انگاری شده و مرتکبین این جرائم مستحق مجازات دانسته شده اند.در آموزه های قرآن نیز به این دو جرم تصریح شده و بر همین اساس است که در فقه از آن بحث شده و در قوانین کیفری نی زاز سوی قانون گذار برای آن ها، مجازات مقرر گردیده است.قرابت معنایی این دو بزه به گونه ای است که برخی فقها قائل به یکسان بودن محاربه و افساد فی الارض شده اند؛همچنین قانون گذار در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ نیز این دو جرم را به عنوان یکی از جرائم مستوجب حد بر شمرده بود،اما در مقابل برخی دیگر از فقها قائل به وجود ارتباط عموم و خصوص من وجه میان آن ها بوده و قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ نیز محاربه و افساد فی الارض را به صورت دو جرم جداگانه و مستقل از هم بیان کرده است.این مطلب اثبات کننده بایستگی بحث از موضوع محاربه و افساد فی الارض و ارتباط موجود بین این دو جرم می باشد.این نوشتار که با هدف تبیین ماهیت محاربه و افساد فی الارض و نسبت به این دو نگارش در آمده،به دنبال یافتن پاسخ این پرسش است که چه ارتباطی بین دو عنوان مجرمانه ی محاربه و افساد فی الارض وجود دارد.دستاورد حاصل از این پژوهش این است که از منظر فقهای معاصر و همچنین بر اساس قوانین مدون از سوی قانون گذار ،بین این دو جرم،رابطه عموم و خصوص من جه برقرار است

کلیدواژه ها:

محاربه ، فساد ، افساد فی الارض ، تجرید سلاح ، امنیت