بررسی جرم محاربه از نظر قانون مجازات اسلامی و مذاهب مختلف و همچنین بررسی آن در قوانین مادی و امروزی

مبنای جرم محاربه ، آیه ۳۳ سوره ی مائده است.بااین حال از این آیه نمی توان این گونه استنباط کرد که مربوط به جرم انگاری از افساد فی الارض است و صرفا در مقام جرم انگاری محاربه است. نظریات متعددی میان فقها در خصوص افسادفی الارض و محاربه مطرح شده. اکثر فقهای امامیه در تعریف محاربه به ˃ تجرید السلاح لاخافه الناس ˂ اکتفا نموده و عواملی مثل ارتکاب آن در شب و روز ، شهر یا خارج از شهر و غارت وبردن اموال دیگران را موثر در اصل مجازات نمی دانند . به نظر می رسد که محاربه مصداقی از افساد فی الارض است که از طریق بکار بردن سلاح به قصد ایجاد خوف بین مردم و سلب امنیت اجتماع واقع شود. از دیدگاه فقهای اهل سنت نیزمحاربه به معنای سلب امنیت عمومی از طریق راهزنی و امثالهم باشد.بنابر دیدگاه بیشتر علمای اهل سنت ، دستبرد به اموال مردم ، شرط صدق محاربه و اجرای مجازات آن است . از نظر قانون مجازات نیز تعدد جرایم مستوجب مجازات حد که در منابع فقهی ذکر شده مورد اختلاف بین فقهاست .در ادامه ی این مقاله نگاهی مختصر به ماده های مربوط به محاربه در قانون مجازات نیز خواهیم داشت

کلیدواژه ها:

محاربه ، افساد فی الارض ، قانون مجازات ، امنیت ، قوانین مادی ، مذاهب امامیه و شافعیه ، سلاح