سنجش خود اثربخشی ورزش و تاثیر آن در بهسازی نیروی انسانی نیروی انتظامی

هدف اصلی این تحقیق سنجش خود اثربخشی ورزش و تاثیر آن در بهسازی نیروی انسانی در نیروی انتظامی مازندران می باشد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری کارکنان واحدهای مذکور بوده که به کمک جدول مورگان و از روش نمونه گیری تصادفی ۳۸۴ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اثربخشی ورزش کردن بندورا )۱۹۹۷( با پایایی ۰/۸۳۸ و پرسشنامه بهسازی نیروی انسانی )والتون، )۱۹۷۳ با پایایی ۰/۹۰۷ بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی )شامل: آزمون کولموگروف- اسمیرنف، آزمون رگرسیون خطی و رگرسیون گام به گام( به کمک نرم افزار SPSS انجام شد. یافته های تحقیق حاکی از این بود که مولفه های اثربخشی ورزش)عوامل محیطی - موقعیتی، عوامل روان شناختی و عوامل کاری( در بهسازی نیروی انسانی در نیروی انتظامی مازندران موثر بوده و این تاثیر مثبت و مستقیم بود. همچنین ستون ضرایب استاندارد شده نشان داد که متغیر عوامل محیطی دارای بیشترین اثر بود. نتایج تحقیق نشان داد، انجام ورزش در بهسازی نیروی انسانی در نیروی انتظامی مازندران اثر بخش می باشد

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، انجام ورزش ، بهسازی نیروی انسانی ، نیروی انتظامی مازندران.