بررسی تاثیر نوع سازگارکننده نانوکامپوزیت پلی اتیلنی بر روی خواص مکانیکی و بین سطحی همونانوکامپوزیت

گونه جدیدی از هموکامپوزیت های پلی اتیلنی متشکل از نانوکامپوزیت پلی اتیلن به عنوان ماتریس و الیاف پلی اتیلن با جرم مولکولی بسیار بالا به عنوان تقویت کننده با عنوان همونانوکامپوزیت ها در این مقاله معرفی گردیدند. برای فایق آمدن بر ویسکوزیته بالای ماتریس ورسیدن به بالاترین میزان خیس شدگی الیاف پلی اتیلن از ترکیب دو روش powder impregnation ,film stacking استفاده شد. سه نوع نانوکامپوزیت تولید شد که در ادامه، هرکدام از اینها به عنوان ماتریس در تولید هموکامپوزیت نهایی مورد استفاده قرار گرفت ؛ 1. نانوکامپوزیت تولید شده با استفاده ازHDPE-g-MA به عنوان سازگار کننده ماتریس پلیاتیلنی ونانوclayنانوکامپوزیت تولید شده با استفاده ازLLDPE-g-MAبه عنوان سازگار کننده و 3. نانوکامپوزیت هایی بدونحضور سازگارکننده. اثر حضور سازگارکننده و همچنین نوع آن بر روی کیفیت پخش ذرات نانوclayو متعابقا بر روی خواص بینسطحی و مکانیکی همونانوکامپوزیتها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از نقش تعیین کننده سازگارکننده بر خواص نهایی همونانوکامپوزیت است. سازگاری و حلالیت بالاتر سازگارکننده و ماتریس پلی اتیلنی، ریزساختار نانوکامپوزیت را به سوی exfoliatedو همچنین توزیع یکنواخت صفحات نانو در بستر ماتریس پیش می برد که این صفحات در عین حال میتوانند با درگیر کردن زنجیره های ماتریس و الیاف فرآیند انتقال تنش از ماتریس به الیاف را تسهیل کنند و در نهایت خواص مکانیکی بالاتری از همونانوکامپوزیت مشاهده گردد. مضاف بر آنکه پایین ترین نتایج خواص مکانیکی مربوط به نمونه بدون سازگارکننده است که این موضوع حکایت از آن دارد که اگر ذرات نانو بخوبی در بستر پخش نشوند نه تنها موجب ارتقای خواص مکانیکی نخواهند شد، بلکه همانند یک ناخالصی عمل کرده و موجبات نقص در خیس خوردگی کامل الیاف را پیش می آورند و خواصمکانیکی از خود افت نشان خواهد داد