بررسی کیفیت بصری سطوح حداقلی۱ در معماری داخلی

سطوح حداقل، کوچکترین سطوحی هستند که توسط یک مرز مشخص پوشانده شده اند. با توجه به ویژگی های جذاب هندسی و فضایی، سطوح های حداقلی به تدریج از ریاضیات به تحقیقات طراحی معماری تبدیل شده اند. ویژگی حداقل مساحت این سطح را برای کاربرد در معماری مناسب می کند. دلایل اصلی کاربرد عبارتند از: وزن و مقدار مواد به حداقل کاهش می یابد. تحقیق حاضر به مسئله ایجاد حداقل هندسه سطحی در ساختمان ها و تاثیر تغییر فرم در نمای داخلی ساختمان با استفاده از روش تحقیق کیفی بهره گیری شد و ضمن گردآوری اطلاعات کتابخانه ای انجام شده است. الگوریتم سطوح مینیمال با یک توپولوژی از پیش تعریف شده شروع نمی شود و از یک روش محاسباتی معمول مانند آارمش دینامیکی تبعیت نمیکند. نتایج این پژوهش نشان داد سطوح حداقلی در نمای داخلی باعث انعطاف در فضای داخلی و بهینه سازی در پارامتر های ساختاری و اجتماعی می شود.

کلیدواژه ها:

سطوح حداقلی ، معماری داخلی ، فرم یابی