عوامل موثر بر طراحی معماری مجموعه های ورزشی با رویکرد معماری پایدار

امروزه با گرم شدن زمین و ضرورت صرفه جویی در مصرف انرژی و حفظ منابع تجدیدناپذیر یکی از دغدغه های طراحان و معماران توجه به پایداری در معماری و ایجاد زمینه ای است که معماری در بستر آن به زیباترین و سودمندترین شکل طراحی شود و در عین حال کمترین آسیب را به محیط خود از طریق همسازی با محیط وارد کنند؛ تا جایی که کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایدار "معماری سبز" را به وجود آورده است: لازم به ذکر است این نوع از معماری بر اصول "حفاظت از انرژی، کار با اقلیم، کاهش استفاده از منابع جدید، احترام به کاربران از سان"، احترام به سایت، کل گرایی " استوار است. لذا در این پژوهش ابتدا به مفهوم توسعه پایدار و اهداف آن، و معماری پایدار "سبز" و اصول آن می پردازیم و در ادامه به اهمیت استفاده از آن و شناخت این مهم در معماری مجموعه های ورزشی می پردازیم. باتوجه به این که مجموعه های ورزشی، به عنوان یکی از بخش های پر مصرف انرژی های تجدیدناپذیر هستند. هزینه های مالی و اقتصادی فراوانی را متحمل می شوند. از طرفی یکی از منابع آلوده کننده طبیعت، تامین انرژی از منابع سوخت فسیلی است که هم تولید و هم مصرف آن به دلیل پایین بودن فناوری تجهیزات تولید و مصرف، همواره با مشکلات فراوان و آلودگی زیست محیطی همراه است. در طراحی ساختمان های نوین با نگرش معماری سبز و در کل معماری پایدار به مسئله های صرفه جویی در مصرف انرژی، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و سازگار با محیط زیست و استفاده از مصالح ساختمانی همگام با محیط، توجه ویژه می شود. در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای- تطبیقی قصد آن را داریم تا تاثیر انرژی های تجدیدپذیر را در معماری نوین را بررسی کنیم. و در پایان این پژوهش سعی داریم فرایندی از تاثیر طراحی این ساختمان ها را معرفی کنیم که در راستای اهداف توسعه پایدار و معماری پایدار باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، بهینه سازی انرژی ، اقلیم ، مجموعه ورزشی