بررسی عملکرد سیستم زلال ساز اکسیلاتور در حذف کدورت با استفاده از منعقد کننده های شیمیایی در مقیاس پایلوت

سیستم اکسیلاتور به دلیل داشتن مزایای زیادی از جمله تلفیق فرایندهای اختلاط ، اخته سازی و ته نشینی در یک واحد ، امکان انجام همزمان سختی زدایی و زلال سازی ، و راندمان نسبتا قابل قبول ، امروزه مورد توجه طراحان تصفیه خانه آب می باشد که علیرغم به کارگیری آن در تعدادی از مناطق کشور ، تحقیقات زیادی در خصوص عملکرد این واحد د رمقیاس واقعی وپایلوت صورت نگرفته است . در این مطالعه به منظور بررسی عملکرد سیستم اکسیلاتور در حذف کدورت با استفاده از منعقد کننده های شیمیایی (PACL و FeCl3 ) ، سیستمی در مقیاس پایلوت طراحی و در دمای 25 درجه سانتیگراد و 7/2=PH و شرایط متفاوت از نظر کدورت ، دوز منعقد کننده و زمان ماند ، بهره برداری شد. بر اساس نتایج بدست آمده ، ارتباط معنی داری بین زمان ماند و کدورت آب خروجی از پایلوت با ضریب همبستگی ( 0/98 - = r ) وجود دارد ( 0/05> p-value ) . ضمن اینکه حداکثر کارایی سیستم اکسیلاتور د رحذف کدورت ، 95 درصد بوده که با تزریق 10mg/l از ماده منعقد کننده FeCl3 پس از مدت زمان 240 دقیقه ته نشینی حاصل شده است بطوریکه کدورت NTU 100 در آب خروجی به NTU 5 کاهش یافته است. بنابراین کارایی FeCl3 در حذف کدورت در اکسیلاتور بیشتر از PACL بوده سات.

کلیدواژه ها:

زلال ساز اکسیلاتور ، کدورت ، منعقد کننده های شیمیایی ، مقیاس پایلوت