بررسی اثر اندرکنش دماغه کشتی و عضو مهاربند جاکت در جذب انرژی برخورد

در پدیده برخورد کشتی به سکوی جاکت، عموما از تغییرشکل های کشتی صرف نظر و کشتی در تحلیل به صورت صلب مدلسازی می شود و البتهبرای محاسبه نیروی برخورد ممکن است عضو تحت برخورد صلب و کشتی شکل پذیر فرض شود. در این تحقیق برای مشخص شدن سهم کشتتیدر اتلاف انرژی، دو مدلسازی مقایسه ای در Abaqus صورت گرفته است، در یک تحلیل دماغه صلب و عضو مهاربند شکل پذیر و در تحلیل دیگر، هم عضو و هم کشتی، شکل پذیر مدل می شود. تحلیل ها به صورت دینامیکی صریح و با اعمال سرعت ثابت به دماغه صورت گرفته است. دماغهپیازی کشتی و اعضای لوله ای به صورت پوسته دوسرگیردار مدلسازی شدند و تا جایی از دماغه مدل می شود که در اتلاف انرژی مشارکتمی کند. در نتایج تحلیل ها مشخص شد، سهم کشتی در اتلاف انرژی حدود ۲۰ % است که قابل ملاحظه می باشد و صرف نظر کردن از آن درانرژی های بالا مقرون به صرفه نخواهد بود. همچنین در مورد این تحلیل، فرض صلبیت کشتی حتی می توانتد غیر محافظه کارانه باشد و درنظرنگرفتن سختی سازه و کشتی در برخورد، می تواند موجب پیش بینی تغییرشکل های کمتر در ناحیه تحت برخورد با قسمت سخت تر یا همان قسمتپایین دماغه شود.

کلیدواژه ها:

تحلیل دینامیکی ، اندرکنش ، سکوی فراساحلی ، Abaqus ، برخورد کشتی به سکوی جاکت