طراحی و تدوین چارچوب مفهومی خودیادگیری دانشجویان در دانشگاه

هدف از این پژوهش طراحی و تدوین چارچوب خود-یادگیری دانشجویان دانشگاه بود. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش آمیخته از نوع اکتشافی متوالی بود. جامعه آماری پژوهش شامل سه بخش: الف- استادان علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه های استان های تهران و گیلان به تعداد ۱۲۰ نفر که بصورت نمونه گیری موارد معرف در دو مرحله انتخاب شدند، ب- دانشجویان دانشگاه های دولتی و آزاد استان های تهران، گیلان و البرز نمونه ۴۵۰ نفری که با استفاده از جی پاور انتخاب شدند، ج- متخصصان و خبرگان موضوعی به تعداد ۳۱ نفر که جهت سنجش درجه تناسب چارچوب خودیادگیری در پژوهش مشارکت نمودند. ابزار پژوهش سه پرسشنامه محقق ساخته خودیادگیری بر اساس پیشینه و ادبیات پژوهش،پرسشنامه استاندارد خودیادگیری دانشجویان وپرسشنامه درجه تناسب چارچوب خود یادگیری دانشجویان بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) و آمار استنباطی آزمون کولموگراف- اسمیرنوف، آزمون کامو، آزمون بارتلت تست و تحلیل عامل اکتشافی، تی تک نمونه ای، تحلیل معادلات ساختاری، تحلیل مسیر و آزمون برازش چارچوب استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که ابعاد ومولفه های خودیادگیری دانشجویان شامل شش مولفه خود رهبری در یادگیری، مهارتهای خود تنظیمی، تقکر انتقادی، آموزش بزرگسالان، محیط یادگیری و سبک های یادگیری است. همچنین پرسشنامه استاندارد خودیادگیری دانشجویان نیز با ۵ مولفه و۶۷ سوال پس از سه بار اجرای میدانی تدوین گردید. چارچوب استخراجی خودیادگیری دانشجویان شامل فلسفه، اهداف ابعاد و مولفه های خودیادگیری، اجرا و ارزشیابی چارچوب است که از نظر متخصصان مطلوب ارزشیابی شد.

کلیدواژه ها:

خود-یادگیری ، خودرهبری ، خودتنظیمی ، تفکر انتقادی ، آموزش بزرگسالان