رابطه ذهن آگاهی با رضایت از زندگی در معلمان: بررسی نقش میانجی گرانه سبک های مقابله در رویارویی با اپیدمی کرونا

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ذهن آگاهی با رضایت از زندگی معلمان با توجه به نقش میانجی سبکهای مقابله در رویارویی با اپیدمی کرونا بود. روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی، ازنظر ماهیت کمی و ازنظر نحوه گردآوری اطلاعات، همبستگی با کاربرد معادلات ساختاری بود. جامعه آماری، معلمان مقطع ابتدایی شهرستان بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند که ۱۸۹ نفر از آنان به شیوه هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامههای رضایت از زندگی داینر و پاوت (۱۹۸۵)، سبکهای مقابلهای درتاج و همکاران (۱۳۹۹) و مقیاس پنجوجهی ذهن آگاهی Bauer  و همکاران (۲۰۰۶) پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از روش حداقل مجذورات جزئی (PLS) به کمک نرم افزار SPSS و PLS۳ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین متغیرهای پژوهش رابطه معنیدار وجود دارد و سبکهای مقابله مثبت و منفی در رابطه بین ذهن آگاهی و رضایت از زندگی نقش میانجی را دارند و ۱۹ درصد از اثر کل ذهن آگاهی بر رضایت از زندگی معلمان از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی سبکهای مقابله مثبت تبیین میشود. همچنین، ۱۸ درصد از اثر کل ذهن آگاهی بر رضایت از زندگی معلمان از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی سبکهای مقابله منفی تبیین میشود. براساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که ذهن آگاهی به عنوان یک ویژگی مثبت و ارزشمند با تاثیر بر سبکهای مقابله در رویارویی با اپیدمی کرونا، میتواند منجر به افزایش رضایت از زندگی معلمان گردد.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، رضایت زندگی ، سبک های مقابله ، معلمان