آتش در اشعار سنایی غزنوی

سنایی از جمله شاعران برجسته ای است که آثارش از جهات کمیت و کیفیت در خور توجه و بررسی است. از میان آثار این سخنورکم نظیر، دیوان و حدیقە وی از ظرافت ها و لطایف خاص برخوردار است، که از جهت ادبی، فکری، زبانی و تنوع مضامین مختلف، جایگاه ویژه و استواری دارد. نگارنده در ایس جستار بر آن است، که واژە آتش را در اشعار او مورد بررسی قرار دهد. شاناخت مفهوم آتش، ما را در درک بهتر اشعار حدیقه و آشنایی با اندیشه های شاعر، یاری می رساند. آتش در شعر سنایی، در قالب های تشبیه، کنایه، تلمیح و غیره حضور یافته و در مصداق های آتش عشق، آتش غیرت، آتش هجران، آتش شوق، آتش شهوت، آتش حرص، آتش جهنم، آتش عنصری و غیره به چشم می خورد. نتایج نشان می دهد که سنایی نه تنها آثار آتش عنصری را از قبیل « گرمابخشی، سوزندگی، سازندگی، بالاروندگی، نوردهی، پاک کنندگی»؛ برای همە آتش های معنوی نیز صادق می داند؛ بلکه در آتش های معنوی این صفات را حقیقی تر می داند

کلیدواژه ها:

آتش ، سنایی ، حدیقه الحقیقه ، دیوان