طغیان از دیدگاه قرآن و حدیث

طبیعت انسان، همواره در صدد نیل به مظاهر مادی و استفاده از مادیات است. در این مسیر، چنانچه توجه انسان به بعد نفسانی افزون تر از توجه به فطرت الهی گردد در نفس وی حالت تجری نسبت به پروردگار ایجاد شده و نسبت به امر او تمرد و طغیان می نماید. فرد طغیان گر قدرت تسلط بر نفس خویش را از دست می دهد، از اعتدال خارج گردیده و گزاره -های اخلاقی را که موجب تکامل انسان می شوند نادیده گرفته و نسبت به آن ها کوتاهی می ورزد. در این پژوهش ماهیت نفس انسانی و چگونگی گرفتار شدن آن در دام طغیان از دیدگاه منابع اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد. اهمیت این بحث از آنجاست که در جهان بینی دینی، هستی و وجود انسان مسئله عمده را تشکیل می دهد و سرچشمه هستی، خداوند است، او هستی را به آدمی داده است، میان خدا و انسان یک رابطه اساسی آفریدگار و آفریده وجود دارد که خدا در آن دارای نقش هستی بخش است، در واقع الله خالق سراسر جهان است و آدمی تنها یکی از آفریده ها ست

کلیدواژه ها:

قرآن ، حدیث ، ثروت ، طغیان