ورود
مقالات فارسیISIکنفرانسهاژورنالها

روند تکامل صفات ریخت شناسی بخش Alopecuroidei از جنس گون برپایه تبارزایی توالی هسته ای ITS و توالی کلروپلاستی trnH-psbA

محل انتشار: مجله تاکسونومی و بیوسیستماتیک، دوره: 13، شماره: 49
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 226

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:
https://civilica.com/doc/1508522

شناسه ملی سند علمی:

JR_TBJ-13-49_005

تاریخ نمایه سازی: 9 شهریور 1401

چکیده مقاله:

گون (تیره باقلائیان) با بیش از ۲۵۰۰ گونه، بزرگ ترین جنس گیاه گلدار روی کره زمین است. بخش Alopecuroidei DC. از جنس گون با بیش از ۵۰ گونه یکی از بزرگ ترین بخش های گون های دنیای قدیم و دارای ۲۷ تاکسون در ایران است. در این مطالعه، ۲۶ تاکسون از بخش Alopecuroidei و گونه Astragalus caraganae از بخش Astragalus همراه با دو گونه از بخش Chronopus در جایگاه برون گروه انتخاب شد. ۱۷ صفت ریخت شناسی برای این ۲۹ تاکسون برپایه تبارزایی توالی هسته ای ITS و توالی کلروپلاستی trnH-psbA آنالیز شد. روش Maximum Parsimony برای بازسازی درخت فیلوژنی استفاده شد. با استفاده از نرم افزار Mesquite version ۲.۷۴ ماتریس داده های ریخت شناسی بر درخت مولکولی نقشه بندی شد. نتایج بیانگر این است که از میان زیربخش های پیشنهادشده قبلی بخش Alopecuroidei، زیربخش Bibracteolati تک تبار است؛ ولی زیربخش Microtropi و زیربخش Megalotropi تک تبار نیست. روند تکامل صفات ریخت شناسی در چارچوب فیلوژنی مولکولی نشان می دهد که سه صفت وجود براکتئول، طول دمگل آذین و طول پهنک ناو، سین آپومورفی برای بعضی کلادهای تشکیل شده در بخش Alopecuroidei است. سایر صفات، جورگرایی (تکامل موازی و برگشت به حالت نیایی) درون این بخش نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

فرحناز جوانمردی

استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • منابعAgerer-Kirchhoff, C. (۱۹۷۶). Revision von Astragalus L. sect. Astragalus (Leguminosae). ...
  • Agerer-Kirchhoff, C., & Podlech, D. (۱۹۷۴). Eine neue und interessante ...
  • Akan, H., Tatlidil, S., & Bicakci, A. (۲۰۰۵). Pollen morphology ...
  • Akhavan, A., Bagheri, A., & Maassoumi, A. A. (۲۰۱۹). Taxonomy ...
  • Barneby, R. (۱۹۶۴). Atlas of North American Astragalus. Journal of ...
  • Becht, R. (۱۹۷۸). Revision der sektion Alopecuroidei DC. der Gattung ...
  • Bunge, A. (۱۸۶۹). Generic Astragali species gerontogeae. Mémoires de Academie ...
  • Chamberlain, D. F., & Matthews, V. A. (۱۹۷۰). Genus Astragalus. ...
  • Chaudhary, L. B., Rana, T. S., & Anand, K. K. ...
  • De Candolle, A. P. (۱۸۲۵). Notice sur quelques genres et ...
  • Goncharov, N. F., Borisova, A. G., Gorshkova, S. G., Popov, ...
  • Javanmardi, F. (۲۰۱۵). Evolutionary trend of morphological characters of Astragalus ...
  • Javanmardi, F., Kazempour Osaloo, S., Maassoumi, A. A., & Nejadsattari, ...
  • Javanmardi, F., Kazempour Osaloo, S., Maassoumi, A. A., & Nejadsattari ...
  • Kazempour Osaloo, S., Maassoumi, A. A., & Murakami, N. (۲۰۰۳). ...
  • Kazempour Osaloo, S., Maassoumi, A. A., & Murakami, N. (۲۰۰۵). ...
  • Kress, W. J., Wurdack, K. J., Zimmer, E. A., Weigt, ...
  • Lock, J. M., & Schrier, B. D. (۲۰۰۵). The tribe ...
  • Lock, J. M., & Simpson, K. (۱۹۹۱). Legumes of West ...
  • Maassoumi, A. A. (۱۹۸۶). Astragalus L. Tehran: Research Institute of ...
  • Maassoumi, A. A. (۱۹۸۹). The genus Astragalus in Iran. Tehran: ...
  • Maassoumi, A. A. (۱۹۹۵). The genus Astragalus in Iran. Tehran: ...
  • Maassoumi A. A. (۱۹۹۸). Astragalus in the old world, checklist. ...
  • Maassoumi, A. A. (۲۰۰۳). Flora of Iran, Papilionaceae (Astragalus I). ...
  • Maassoumi, A. A. (۲۰۰۵). The Genus Astragalus in Iran. Tehran: ...
  • Maassoumi, A. A., & Ranjbar, M. M. (۱۹۹۶). Notes on ...
  • Mabberley, D. J. (۲۰۰۸). Mabberly’s Plant-book. A porable dictionary of ...
  • Maddison, W. P., Donoghue, M. J., & Maddison, D. R. ...
  • Maddison, D. R., & Maddison, W. P. (۲۰۱۰). MacClade ۴: ...
  • Podlech, D. (۱۹۹۹). Papilionaceae III: Astragalus. In: Rechinger K. H. ...
  • Ranjbar, M., & Karamian, R. (۲۰۰۳). Astragalus neo-assadianus (Fabaceae), a ...
  • Ranjbar, M., Maassoumi, A. A., & Podlech, D. (۲۰۰۲). Astragalus ...
  • Sanderson, M. J., & Donoghue, M. J. (۱۹۸۹). Patterns of ...
  • Sanderson, M. J., & Hufford, L. (۱۹۹۶). Homoplasy, the recurrence ...
  • Scherson, R. A., Vidal, R., & Sanderson, M. (۲۰۰۸). Phylogeny, ...
  • Soltis, D. E., Mavrodieve, E. V., Doyle, J. J., Rauscher, ...
  • Swofford, D. L. (۲۰۰۲). PAUP: Phylogenetic analysis using parsimony (and ...
  • Whitlock, B. A., Hale, A. M., & Groff, P. A. ...
    • نمایش کامل مراجع