ارتقاء کیفیت فضایی، ارائه ی راهکارها و تدوین راهبردهای موثر در ساماندهی بافت فرسوده مشهد

محلات قدیمی شهرها نه تنها به خاطر میراث فرهنگی خود، که به دلیل قرار گرفتن در داخل شهرها فرصت ارزشمندی برای اصلاح و نوسازی و پاسخگویی به نیازهای فزاینده شهری فراهم آورده است. بسیاری از این گونه بافت های فرسوده در شهرهای ایران به حال خود رها شه اند و برنامه ریزی برای نوسازی و ساماندهی این گونه نواحی به یک ضرورت اساسی در برنامه ریزی شهری تبدیل گشته است. تجارب چند دهه ی گذشته ایران در زمینه ساماندهی بافت های فرسوده نشان داده است رویکردهای کالبد محور که در پی اجرای استانداردهای شهری در محلات فرسوده هستند، گرچه محرک اولیه نوسازی است ولی به الزامات اجتماعی و اقتصادی توجهی نداشته و نقش مشارکت جویی ساکنین را کمرنگ دیده است. اهمیت مواردی نظیر توجه به نظرات ساکنین محله و افزایش ظرفیت های اجتماعی و نهادی آنها، توجه به ابعاد اقتصادی و ارتقاء ظرفیت های اقتصادی محله، توجه به فرایندهای اجرایی و پیوند طرح با واقعیت و زمینه های اجرایی و در نهایت تحریک مردم ساکن و گروه های ذینفع و ذی نفوذ باری ارتقاء شرایط محیطی در برنامه ریزی استراتژیک مطرح می شوند. جامعه آماری بافت فرسوده مشهد است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و از نوع کاربردی است. هدف اصلی این تحقیق، ارتقاء کیفیت فضایی و ارائه ی راهکارها و تدوین راهبردهای موثر در سامانده بافت فرسوده کلان شهر مشهد می باشد. یافته های تحقیق حاکی از کیفیت نازل بافت مسکونی و مشکلات ناشی از تراکم جمعیت در محله به همراه وجود معابر نامناسب می باشد. در این پژوهش از تکنیک swot که یکی از الگوهای تحلیلی پر کاربرد در برنامه ریزی استراتژیک می باشد، استفاده شده است و در پایان به ارائه راهبرد به منظور سامانده و بهبود عملکرد محله پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، مشارکت ، بافت فرسوده ، نوسازی ، مشهد