اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ و توجه و تمرکز کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی

مقدمه: یکی از مشکلات کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش­ فعالی، وجود اختلالاتی در کارکردهای اجرایی است که با آموزش توانایی­های حرکتی می توان آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ ، توجه و تمرکز کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی انجام شد. روش: روش این تحقیق نیمه تجربی و به روش پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ی ششم ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفرکه به روش نمونه-گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله   (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. نمونه ها به آزمون های اختلال کمبود توجه سوانسون و نولان و پلهام، رنگ-واژه استروپ، آزمون عملکرد پیوسته قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. گروه مداخله طی ۱۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای جلسات آموزش توانایی های حرکتی را به صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. نتایج: بازداری پاسخ و توجه و تمرکز گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت. اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ و توجه و تمرکز در مرحله پس آزمون تایید گردید (۰/۰۱ >p). میزان این تاثیر در کارکرد اجرایی بازداری پاسخ ۰/۴۴ و توجه و تمرکز ۰/۷۷ بود. نتیجه­ گیری: آموزش توانایی­های حرکتی بر بهبود بازداری پاسخ، توجه و تمرکز دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی موثر است. بنابراین از این نوع آموزش می­توان برای کاهش مشکلات دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Attention deficit/hyperactivity disorder ، response inhibition ، motor abilities ، attention and concentration. ، اختلال نقص توجه/بیش فعالی ، بازداری پاسخ ، توانایی های حرکتی ، توجه و تمرکز.