اهمیت پزشکی هسته ای در تشخیص سرطان و بیماری های صعب العلاج

پزشکی هسته ای شاخه ای از علم پزشکی است که در حوزه تصویربرداری پزشکی، فیزیک پزشکی و پرتونگاری مولکولی کاربرد دارد و در حال حاضر جزء کم خطرترین و ایمن ترین روش های تصویربرداری تشخیصی است که در تمام دنیا استفاده می شود. در پزشکی هسته ای از رادیوداروها و رادیو ایزوتوپ ها برای تشخیص زودرس و درمان انواع بیماری ها نظیر سرطان ها و همچنین از تشعشعات برای ارائه اطلاعات تشخیصی استفاده می شود. ویژگی بارز پزشکی هسته ای در ایجاد تصاویر فرایندها و عملکردهای متابولیکی اعضای مختلف بدن است. این در حالی است که سایر روش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن و ام آر آی تنها قادر به ارائه اطلاعات ساختاری و آناتومیکی بدن هستند. در پزشکی هسته ای ابتدا رادیوداروی مخصوص هر عضو بدن، با یک ماده رادیواکتیو مخصوص ترکیب می شود در نتیجه دارو نشاندار می شود. سپس این ترکیب نشاندار شده با ماده رادیواکتیو، به بدن بیمار تزریق می شود تا در عضو مورد نظر تجمع پیدا کند. پس از این فرایند، با استفاده از دوربین های تصویربرداری، تصاویری از عضو مورد نظر به دست می آید که عملکرد آن را نشان می دهند. این روش همچنین امکان شناسایی بیماری در مراحل اولیه را فراهم می کند. در این پژوهش به صورت گستردهای به بررسی مروری پزشکی هسته ای در ایران و سطح جهانی و اهمیت آن در تشخیص سرطان پرداخته شده است و به پیشرفت های اخیر در قالب موارد موردی شناخت بیماری های مرتبط به سرطان توسط پزشکی هسته ای اقدام شده است

کلیدواژه ها:

پزشکی هسته ای ، تشخیص سرطان ، بیماری های صعب العلاج ، ترانوستیک ، پت اسکن