بررسی مدیریت ورزشی و آسیب شناسی در رشته های ورزشی خاص

هر رشته ورزشی نمای ویژه ای از آسیبها را نشان می دهد . اکثریت آسیبهای فوتبالیست ها شالم آسیبهای نسج نرم ( تاندون و عضله ) و مفصلی هستند. کوفتگی ها، پیچ خوردگیه ا( بویژه درمچ پا) و کشیدگی های عضلانی ۷۵% کل آسیبها را شامل می شوند . ایین آسیبها غالبا در اندام تحتانی رخ می دهند، که تقریبا ۶۰% یا بیشتر از کل آسیب های فوتبال را شامل می شوند . مفاصلی که اغلب اوقات درگیر می شوند زانو و مچ پا هستند . البته ورزش فوتبال مصون از آسیبهای تنه .سر و اندام فوقانی نیست. آسیب کمر ممکن است در مقایسه با آسیب عضلانی اندام تحتانی بیشتر به دور ماندن ورزشکار از صحنه رقابتها منتهی شود آسیب صورت می تواند در اثر برخورد آرنج یا سر بازیکن حریف در نبردهای هوایی عاض شود. ضربه مغزی در مورد آخر یک خطر محسوب می شود. برخی آسیبها باعث بروز تغییراتی در قوانین باز ی اجرای آنها توسط داور شده اند. از آن جمله استفاده از آرنجها در لیگ فوتبال انگلیسی ( فصل ۱۹۹۴) و تکل از پشت در جام جهانی ۱۹۹۴) ممنوع اعلام گردیدند.روش تحقیق کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، ورزشی ، آسیب ها