شناسایی و قابلیت سنجی مکان های ژئوتوریسمی شرق تنگه هرمز

ژئوتوریسم به عنوان شاخه ای از اکوتوریسم تاثیرات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی زیادی دارد. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی مکان های ژئومورفیک بخش غربی جلگه ساحلی مکران (شرق تنگه هرمز) و دسته بندی و اولویت سنجی آنها از منظر ژئوتوریسمی است. توزیع فضایی ویژگی های ژئومورفولوژیک و زمین شناسی سواحل غربی مکران داده های این تحقیق هستند. نقشه های توپوگرافی، نقشه های زمین شناسی، تصاویر ماهواره ای، نرم افزارهای گوگل ارث ، گوگل مپ ، آرک جی آی اس ، فری هند ، اکسپرت چویس و دستگاه موقعیت یاب ماهواره ای ابزار تحقیق بوده اند. داده های موردنیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی، مصاحبه با افراد سرشناس محلی، پرسشنامه کارشناسان جمع آوری شد. سپس از طریق روش تحلیل سلسله مراتبیAHP و با استفاده از نرم افزار اکسپرت چویس و روش پرالونگ به بررسی و تحلیل داده ها پرداخته شد. این مکان ها بر اساس موقعیتشان در سطح جلگه، به سه گروه مکان های ژئومورفیک کوهپایه ای (عمدتا بالادست جلگه)، مکان های ژئومورفیک سطح جلگه و مکان های ژئومورفیک کرانه ساحلی و تالاب ها، تقسیم شدند. نتایج نشان داد که مکان های ژئومورفولوژیک ساحلی مانند تالاب خورآذینی و گلفشان ها - پادگانه ها بیشترین امتیاز را ازنظر پتانسیل گردشگری دارند. مکان های ژئومورفولوژیک کوهپایه ای دربرگیرنده تخت دیوها، تافونی ها(لانه زنبوری)، ریپل مارک های فسیلی و تپه های ماسه ای و همچنین طاقدیس های فرسایش یافته به ترتیب در اولویت های بعدی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، گلفشان ، پادگانه دریایی ، پرالونگ ، AHP ، جلگه غربی مکران